Erkeklere de Pozitif Ayrımcılık Yapılmalı mı?

Geçenlerde hem çocuklu hem de çocuksuz kadınlardan oluşan bir ortamda sohbet muhabbet ediyoruz.

Ortamda bulunan arkadaşlardan bir tanesinin iki tane çocuğu var. İlk çocuğu kız, ikinci çocuğu ise erkek. Çocuklarının arasında ise 2,5 yaş kadar fark var. 

O gün ilk çocuğunu büyütürken çok kuralcı ve katı olduğundan ama ikinci çocuğunda çok daha rahat bir anne olduğundan bahsetti. Ve sonra ilk çocuğunun yapmasına izin vermeyip ikinci çocuğuna verdiği konular hakkında kocasıyla konuştuklarında, kocasının onu ikinci çocuk erkek olduğu için ona iltimas geçmekle suçladığını söyleyip bize bu konudaki fikirlerimizi sordu.

Ortamda bulunan hanımlardan bazısı kocasının bu tespitini yerinde bulurken diğerleri eski kuralcı yapısı yumuşadığı için böyle olduğu yönünde görüşler ileri sürdüler.

Uzun konuşmalar sonucunda ise büyük çoğunluk bu olaydan bağımsız olarak erkek çocuğuna çoğunlukla pozitif ayrımcılık yapıldığı noktasında hemfikir oldu.

Konuya benim yorumum ise şöyle;

Kadınlar kendi hem cinsleri olan kız çocuklarına biraz daha otoriterler, hani kadın kadının kurdudur misal. Çünkü kadın kadının dilinden anlıyor ve nereye basarsa hangi ses çıkaracağını biliyor, piyona misal. Ama erkek cinsi kadın için daha derin sular, daha bilinmez bir alet, nereye basarsam hangi ses çıkar diye korkusundan daha ihtiyatlı davranıyor, diye düşünüyorum.


O masadaki sohbette de söyledim, şimdi de tekrar ediyorum.

Abim annemi on kez kırıp paramparça, darmaduman etse de annem abimden yardım almaksızın kendini yapıştırıp tekrar ona kollarını açar.

Ben annemi sadece bir kere kırsam, parçalamasam benim çabam olmadan kırıklarını yapıştırmadığı, yapıştırmak istemediği gibi beni peşinden süründürür.

Neden?

Ben halükarda annemin peşinden sürünmeye hazırım, annem o benim! Ama iş erkek çocuğuna geldiğinde onlar hemen ailesine sırt dönüp evliyse karısına, değilse dışarıya kendisini adamaya, ailesinden kopmaya hazır ve nazır. Erkek çocuğu kaybolmaya, tehlikeye atılmaya daha müsait bir yapıya sahipken kız çocuğu her zaman ailesinin kanatları altında kalmayı, güvenli suları seviyor. Kız çocuğunun evlenme arzusu altında da zaten bu neden yatmıyor mu, birinin güvenli sularında hakimiyet kurma. 

Yani ben genelleme yapıyorum, illaki kaideleri bozan, erkek ya da kız çocukları da vardır. Yine tüm bunların yanında kız çocuğunu eziklemek, tu kaka yapıp kenara atmak manası da çıkmasın. Bir kadın olarak hem de el bebek gül bebek büyütülmüş bir genç kız olarak böyle bir manayı kastetmem imkan dahilinde de değil.  Demek istediğim erkek çocuğunu büyütmek çok daha meşakkatli, onu elde avuçta tutmak hayli zor.

Olaya feminist yaklaşmayın, anne olarak düşünün. Ben anne olarak düşündüğümde bu noktada erkeğe pozitif ayrımcılık yapılması gerektiğini düşünüyorum. 

Siz ne düşünüyorsunuz?

Büyüyemeyen Kız Çocuğu Bildirdi

Yorum Gönder

41 Yorumlar

  1. Ben biraz daha farklı düşünüp bazı konularda kız çocuklarına bazı konularda erkek çocuklarına pozitif ayrımcılık yapılması taraftarıyım evlilik mevzusunda kız çocuklarının neden evlenmek istediği sizin dediginiz gibi ama bu ailemin baskısından kaçayım düşüncesinide doğuruyor feminist yaklaşmıyorum ama erkek çocuguda mahremi adabı öğrenmek zorunda Türkiyenin hali ortada hep erkek çocuklarının suyuna gidelim delikanlı diye yapılan ayrıcalıklar gün be gün artıyor ve bakıyoruz ki ben istediğimi yaparım şeklinde erkekler ortaya çıkıyor sokakta kendini annesi tarafından övülmekle mükemmel oldugunu düşünen kaç erkek geziyor kaç kıza sarkıntılık ediyor biz sizin dediğiniz gibi flört meselelerine dahi girmek istemeyip ona göre davranalım erkeğin elinin kiri oluyor bu İslama sığıyor mu sizce halbuki yerinde kısıtlama yapılan erkek çocuklarının da ne kadar düzgün olduklarını biliyoruz ama sadece erkek çocugunuza taviz verirseniz o sizin anlaığınız gibi değil ben ablamdan, kız kardeşimden daha değerliyim bilinci oluşur bazı konularda mesela basit olarak erkek çocuguna alışverişi daha kısıtlı bir bütçe verip kız çocugunuza daha fazla bir bütçe verip şu bilinci verebilirsiniz 'Demek ki ona bu konuda daha iltimaslılar bana başka konular da daha fazla iltimaslılar' sizi severim ama çevremde şımarık erkek çocuklarını gördükçe kesinlikle bazı konularda sınırlar konulması gerektiğini düşünüyorum mesela bize misafirliğe gelen kuzenim 2 gün boyunca ağlayarak istedigini yaptırttı ama ben tabletle oynamak istiyorsan şu meyveleri götür öyle oyna dedigimde hem tableti aldığında bana sorarak aldı hem istediginde öyle ağlama gibi bir durum olmadı ben ilk ağlarken aman zaten kullanmıyorum ağlamasın deseydim başka konularda da annesine davrandığı ğibi bana da davranıcaktı.Başka güzel bir örnek vereyim ben kadının ve erkeğin günümüz toplumu ne kadar inkar etse ve cinsiyetçilik dese de fıtratının farklı oldugunu düşünüyorum neyse uzaktan gözlemlediğim başka bir ailede erkek çocuğunu iş yerine götürüp işi ögrenen ama eğitimine de çok önem veren bir aile yine kız çocuna ev işlerinde yardımcı oldurup yine eğitimine çok önem veriyor aynı zamanda erkek çocuğu evde oldugunda ona çamaşırda astırıp, terasıda yıkattırıp ev işlerinde yardımcı olduran bir ailenin çocukları ne kadar düzgün, eğitim hayatlarında başarılı ise başka ailelerde sadece erkek çocuk öne çıkarıldıgında hem erkek hem kız çocugunun hem eğitimde hem ikili ilişkilerde başarısız olduğu ortada.Çünkü erkek çocukta aşırı bir ego kız çocugunda ise aşırı bir özgüven kaybı oluyor o azıcık azıcık verilen tavizlerin sonucu.Sizde bahsettiginiz ailenin çocuklarını gözlemleyin o sadece erkek çocuguna verilen taviz nasıl büyük sonuçlar ortaya koyuyor.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Aslında son paragraflarda özellikle belirttim, ben de yazdığınız şeylerde hemfikirim sadece fıtrat olarak erkeklerin daha zor olduğunu anlatmak istedim. Kız çocuğu gelip kendini sevdirmesini, sırnaşmasını biliyor en azından. Ama erkek çocuğu hep mesafeli, o gelip kendini sevdirmesini bilmiyor, illaki gidip kendin kucaklaman gerekiyor ki bu yetiştirilme ile alakalı değil, doğuştan, fıtrat meselesi. Sadece bunu anlatmak, erkeğe bir adım atmak gerektiğini bu yüzden de yetiştirmenin zorlukları olduğunu söylemek istedim :)
      Umarım meramımı anlatabilmişimdir ^^

      Sil
  2. Türk aile yapısının genetiğinde erkek çocuklarına pozitif ayrımcılık yapmak zaten vardır Nabrut. Örneğin benim tek erkek kardeşim var. Ve ciddi anlamda ergenliğin de verdiği heyecan ile olsa gerek çok hırçın son zamanlarda. Annem hep ben üç tane kız büyüttüm ama erkek evladım kadar yıpratmadılar beni der. Ona rağmen kardeşimin üstüne hep daha fazla titriyor. Tek erkek çocuk olmasından da kaynaklanıyor olabilir. Pozitif ayrımcılık yapılmalı mıdır sorusuna gelince yerine göre yapılabilir diyorum. Ancak bunun dozunu ayarlamak lazım. Senin verdiğin örnekten yola çıkıyorum. Benim annem yapsa aynı şeyi sanırım kırılırım. Beş parmağın beşi bir değil ama hangisini kesersen kes aynı kan akar :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Türk aile yapısında erkek çocuğuna pozitif ayrımcılık yapılmıyor ya bayağı bayağı negatif ayrımcılık yapılıyor. Bu noktada genellersek hatta kanayan bir yaramız var ülkece :D

      Sil
    2. Erkeklere negatif ayrımcılık yapılan Türk aile yapısı mı? Hayatım boyunca erkek çocuğuna negatif yönde ayrımcılık yapan tek bir aile bile görmedim desem.☹️

      Sil
    3. Ayrımcılık pozitif değilse negatif bir algı. Ayrımcılık olgu olarak negatif bilmem anlatabildim mi :D

      Sil
    4. Siz cevabınızda negatif ayrımcılık şeklinde kullandığınız için ben de o şekilde cevap vermiştim. :) Ayrımcılık dediğiniz gibi anlam olarak zaten negatif bir durum. :) O zaman cevabımı şu şekilde revize ediyorum; ‘Hayatım boyunca kız çocuğuna ayrımcılık yapan, kız çocuğunu kayıran tek bir aile bile görmedim desem.☹️‘

      Sil
  3. Şu an bir kız çocuğum var;Erkek çocuğum olsaydı Güzel bir yorum yapardım.fakat demissiniz ya abim annemi napsa affeder gibisine.o cümleyi okurken aynı annem dedim.bizde de durum böyle.ilerde Bir oğlum olmasını Sırf bu yüzden istiyorum.ideal olan erkeği kendim yetiştirebilmek için.ince fikirli ince huylu yardımsever ev işi yapan yemekte yapan duygusal Annesini babasını etrafını canlıları her şeyi seven bir çocuk olması için elimden gelen her şeyi yapmayı planlıyorum. İşte bu noktada pozitif ayrımcılığa da katılamayacağım galiba.yok kızım büyüdükçe onu nasıl ev işlerinde mutfakta bana yardım etmesini öğreteceksem aynısını oğlum olursa ona da yapacağım. Nasıl ki kızım bizden izinsiz bir yere gidemeyecekse aynısını Oğluma da uygulayacağım. Kızım akşam ezanından önce evde olması gerekiyorsa oğlumun da bunu yapması gerekir. Simdilik böyle düşünüyorum Bakalım nasip.hakikatte Ağaç yaşken eğilir O yüzden terbiye eğitim annelik babalık konularında bize çok iş düşüyor gerçekten bir emek verirsek eminim ki karşılığında görürüz

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Bahsettiğim şey bu değildi aslında.
      Yani eğitim kısmına değil, hılkat kısmına değinmek istedim. Yoksa abim yemek de yapar, börek bile açar :D Gerekirse cam siler, :D Ha ben ev işlerine erkeğin karışmasından hiç hoşlanmam ve girmemesini tercih ederim o da ayrı da :D
      Asıl mevzuya gelirsek hılkat meselesi. kız çocuğu ile yakınlık kurmak çok kolay. Ama erkek çocuğu kendi dünyasında ve o dünyaya girmek için daha fazla çaba harcamak gerekiyor, ve bunun yetiştirmekle hiç alakası yok bence.

      Sil
  4. Aynn çok katılıyorum 15 yaşındayım ve abim 18 yaşında 4 kardeşiz ve sadece abim öğlan en büyük kız benim ne olsa bana patlanır yani 😁 tek oğlan abim olduğu içinde hafif bi ayrımcılık sezmiyo değilim.abim seninde değin gibi ne zmn tartışsalar gider jendi özür diler bende alıştım artık bakışı atarım ve nedense abim duygusal bi yapıya sahip annmle tartıştıktan sonra gözleri dolar felan ben annele aynı tartışmaı milyonkere yaşarım işemez ve erkek çocukları kendini göstermesede bence duygusallar yazını çok beğendin

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. 18 yaşındaki ergen bir erkek çocuğu of! Çok zor. Allah hepinize kolaylık versin :D

      Sil
  5. Kesinlikle katılmıyorum. Hatta tam tersi düşünüyorum. Tabiiki her insanın karakteri farklıdır ve ona göre büyütülmesi gerekir; fakat şöyle bir nüans da var. Erkek çocuklarına anneler hep daha iyi davranıp, onların peşinden koştukları için karakterleri bu şekilde gelişiyor. Onun için erkek çocukları daha rahat kopabiliyor, çünkü annenin ilgisi cepte. Ailenin yetiştirme şekli, fıtrat ne kadar önemli olsa da karakterin gelişiminde çok çok etkili. Birçok uzman da bu görüşte. Yalnız bu demek değil ki kız ve erkek çocuklarına aynı davranın. Zaten ikisi aynı cinsiyette olsa bile aynı davranılamaz, hepsi farklı karakterde. Biraz sert girdim sanırım ama umarım derdimi anlatabilmisimdir:) Bu aralar ailesindeki erkeklerden şikayet eden ama davranışlarında büyük sorunlar olan çok insanla karşılaştım sanırım:)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Yok sert bir yorum olarak okumadım, ama aslında aynı düşünüyoruz.
      Evet fıtrat olarak herkes farklı katılıyorum ama genelleme yaptığımızda yukarıda da bahsettim, bir erkek çocuğu gelip kendini sevdirmez, ama kız çocuğu gelip sırnaşıveririr. Hılkat icabı. Bu noktada erkeğe bir adım atmak, o gelmezse ona gitmek gibi şeylerden bahsetmek istediğim pozitif ayrımcılık derken.
      Yoksa başına pozitif ayrımcılık yazmazdım en azından

      Sil
  6. Merhaba, bloğunuz çok güzel. :) Ben de kendi düşüncemi yazmadan edemedim. Açıkçası ben erkek çocuğuna daha farklı davranılmasını doğru bulmuyorum, yazdıklarınız doğru olabilir ama eğer anne, oğluna nasıl davranacağına karar verdiyse aynısını kızında da yapmalı, eşit davranmalı, baba da aynı şekilde. Çünkü hem dinimizde çocuklarımıza eşit davranmamızı emretmiş, hem de kız çocuğu bu farklı davranışları bir gün anladığında hangi nedenden olursa olsun, haklı veya haksız, doğru ya da yanlış fark etmez, ailesine içten içe kızacak, kin tutacak, belki de öfkesini dışarı vuracak, erkek kardeşini çok kıskanacak, onunla yarışa girecek, aile sevgisini ve eşitliği dışarıda yanlış yerlerde arayacak, belki haram yollara kapılacak, belki yanlış bir evlilik yapacak, belki ailesini bırakıp uzaklara gidecek, belki de başka yanlış şeyler yapacak, yanlışlarını ailesinden saklayacak.

    Ayrıca büyük ihtimal özgüven sorunu, depresyon, değersizlik, erkeklerle çok yakın olmak veya tam tersi de erkeklerden nefret etmek gibi birçok sorun yaşayacak.

    Evlenmekten korkabilir, kin tuttuğu annesi ve babası gibi evlatlarına farklı davranan ebeveyn olmaktan korkabilir. Ayrıca erkeklerden nefret ettiği gibi, hemcinsi olan annesi, ona eşit davranmadığı için hemcinslerinede kin tutabilir. Çevremde o kadar çok örnek var ki.

    Hem bence istisnalar kaideyi bozmaz ama kız çocuklarını aileler kaç yaşına gelirse gelsin, birey gibi görmüyorlar, maalesef. Ama erkek çocuklarına karşı öyle değiller.

    Misal üniversite bitirmiş arkadaşım vardı, babasına bir gün ev sahibi olmak niyetini söylemiş, babası kıyamet koparmış, “Ne evi, bir gün evlenip gideceksin” diye. Şaşırmış, zoruna gitmiş, ama babası, erkek çocuklarına böyle demiyormuş.

    Lisedeyken bir arkadaşım vardı, babasının ona bıyıklarını aldığı için çok kızdığını anlatınca şok olmuştum. Ayrıca başına açık renkte tel bir toka taktığı için çok kızdığını da anlatmıştı. Siyah dışında tel toka takmamalıymış, babasına göre. Çok üzülmüştüm. Hani aileler kıyafete ve makyaja karışırlar ya, toka, bıyık gibi şeylere de kızılır mı hiç, böyle ailelerde mi varmış.

    Maalesef bu arkadaşım, okulda haram şeylere bile bulaşmıştı, çok pişman oldu.

    Başka bir arkadaşım da Haziran ayında bile okula montla gelmişti, şaşırmıştım, meğer babası okula onu getirirken zorla giydirmiş.

    Kız çocuğu da artık dayanamıyor, “ben büyüyünce ailem değişir mi acaba”diyor, “üniversite kazanırsam değişirler mi, üniversite bitirince değişirler mi, meslek sahibi olursam değişirler mi, şehir dışına gitsem değişirler mi, evlensem değişirler mi, torun versem değişirler mi” gibi gibi şeyler, çok bir şey istemiyor aslında, sadece birey olduğunun fark edilmesi, bu kadar. Sadece insan yerine konulmak, bu kadar.

    Kız çocuğu ailesinden uzaklaşmak için evlenmeyi istiyor ve genellikle yağmurdan kaçarken doluya yakalanıyor ya da okumak veya meslek sahibi olmak bahanesiyle şehir dışına çıkıyor. Bahane dedim, çünkü ailesine gerçeği söylese, yani kendim tek yaşamak istiyorum dese, kibar bir şekilde konuşsa bile kavga çıkacak. Ortam kötü, ailesi onu koruyor diyebilirsiniz, ortam düzelse bile ailelerin değişeceğini düşünmüyorum.

    Ama işte aileler baskıların ters tepeceğini düşünmüyorlar, böyle yetişen kız çocukları, ilerde sağlıklı bir eş ve sağlıklı bir anne ve en önemlisi sağlıklı bir insan nasıl olabilir?

    Bana gelince işsiz olan ben, annemin ve babamın erkek kardeşlerimle gurur duyduklarını söylemelerini görmemle birlikte bana yüzlerini ekşitlerini de görmem...

    Ayrıca sınav parası istemek zorunda kaldığımda babamın kavga çıkarması, annemin büyük bir mutlulukla, gülümseyerek halimi izlemesi...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Yazdıkların çok etkileyeci ve üzücü. Ama benim bahsettiğim ayrımcılık bu değil. Başına da ekledim pozitif ayrımcılık bambaşka bir şey. Bu yazdıkların negatif bir ayrımcılık bile değil bildiğin adaletsizlik. Ayeti kerimede evlatılarınız arasında adaletli olun diye emreder o yüzden bunun dinimizle de alakası yok.
      Bir kız çocuğu olarak zaten bu adaletsizliği desteklememin imkanı yok. kaldı ki destekler bir yazı yazayım.

      Sil
    2. Allah yardımcınız olsun inanın siz kendinizi geliştirin, okuyun mutlu huzurlu olacaksınız zor günler huzurlu günlerin kıymetini anlayabilmemiz için, kötü insanlar hayatımıza girecek iyi insanların değerini bilmemiz için var.Maddi olarak malesef yapabilecegim bir şey yok üniversite sınavına mı yoksa kpss ye mi hazırlanıyorsunuz bilmiyorum ama üni. sınavına hazırlanıyorsanız burslar hakkında araştırma yapın aile çok önemli bir kavram ama size zulmeden bir aileyle yaşamak psikolojinizi, sağlıgınızı bozuyorsa ileride sadece bayramdan bayrama görüşüp hayatınıza devam edersiniz yine üniversiteye gidecekseniz yazın kyk da kalabilir ve gençlik sporda kamp görevlisi olarak çalışabilme şansınız var bende tam olarak bilmiyorum ama nisan gibi başvurular başlar diyorlar üniversitede okuyor veya mezun olmanız gerekiyor.(kpss ye hazırlanıyorsanız olmazsa yaz için deneyebilirsiniz) umarım biraz yardımcı olabilmişimdir.

      Sil
    3. Henüz atanamamış bir öğretmenim, desteğiniz için çok ama çokkkkkkk teşekkür ederim, güzel sözleriniz kalbimi ısıttı, gerçekten şu an kendime geldim yahu; ben de sabretmeye, iş bulmaya ve sınava çalışıyorum, elimden geleni yapıp Allah’a tevekkül edeceğim, Allah hepinizden razı olsun, iyi ki varsınız. Allah hepinizin dualarını hayırlıysa kabul eylesin. :)

      Sil
    4. Amin istediginiz şey sizin için hayırlısı olsun inşallah.

      Sil
  7. Bence annenin oğluna farklı davranmasının sebebi bu değil, aynı zamanda babanın kızına da farklı davranmasının sebebi bu değil, ben Psikoloji bilimine katkıları olan Freud’u haklı buluyorum, yazdıkları ilk başta çok ama aşırı ve çok saçma gelebilir ama bebekler ve çocuklar Freud’un kitaplarını okumuş gibi doğuyorlar :) ve anneler babalar da onun yazdıkları gibi davranıyorlar, insan ilişkileri, kadınlar ve erkekler için yazdıkları da öyle, zaman içerisinde onu haklı buldum ve kabullendim. :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Freud'un düşlerin yorumu hakkında ne düşünüyorsun peki :D :DDD

      Sil
  8. Merhaba Nabrut ablacığım, bence de erkek çocuklarına bir yere kadar pozitif ayrımcılık yapılabilir ama bunu öyle abartan aileler var ki. Kız çocuklarını evden bakkala yollamayan ama erkek çocuklarının altına araba verip;ellerinden kayıp gitmesin diye tüm hatalarına göz yumup,sessiz kalan aileler var. Bu böyle olmamalı diye düşünüyorum.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. İşte bu bahsettiğin poizitf ayrımcılık değil, adaletsizlik :/ Bundan bahsetmiyorum, ve tamamen karşıyım

      Sil
  9. İki oğlum var.ayni o sohbeti başlatan kadın gibiyim.ilk oglumda daha kuralcı,herşey kitabına uygun gitti.tabiri caizse..ikinci oğlumda daha sakinim.daha rahat daha bir güven var kendimde.ilk çocuktaki kurallar otorite vs.annelik acemiliği diye düşünüyorum.kirmizi çizgiler elbette var.dînî ve ahlâkî olarak.onun haricinde ben bu ikinci çocuktaki rahatlık durumunu cinsiyete değil,annenin kendine güvenine bağlıyorum.
    Sevgilerimle
    Asel

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Evet bu tespit de çok yerinde! Tecrübe konuşuyor tabi.
      Sevgiler
      ^^

      Sil
  10. bir yazı yazdım mail olarak attım konu ile alakalı nabrutcum zira çok uzun oldu bilgine

    YanıtlaSil
  11. Annem de ilk çocuk olarak benim üzerimde her şeyi denedi 😑 şimdi ikinci ve üçüncü çocuğuna karşı çok tolerans tanıyor. İlk çocuğun acemiliği vardı üzerimde diyor sorunca. Üzülüyorum aslında ama napalım ilk çocuk olmak anne babanın deneme tahtası olmak demek galiba. Fıtrat olarak kız ve erkek çocuğu farklı evet ama her kız çocuğu kendini sevdiremeyebilir ki ben kendini sevdirip sırnaşamayanlardanım. Erkek kardeşim gelip sarılır, zorla sevdirir kendini ama . Sanırım durum bizde farklı işliyor 😂 O yüzden herkes aynı değil diye düşünüyorum. Annem gelir bana sarılır kardeşim kendisi gelir anneme sırnaşır .Bence herkese karakteri nasılsa ona uygun davranılmalı. Genelleme yapılmamalı. 😊

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. İlk çocuk olmanın zorlukları var elbet ama hadi kabul edin yine de ilk göz ağrı olmanın kaymağını yiyorsunuz :D

      Sil
    2. Çok zor Nabrut çok zor😅😂

      Sil
  12. Yorumlarda gördüğüm kadarıyla çoğu kişi tam olarak ne demek istediğinizi anlamamış. Sizin pozitif ayrımcılık olarak bahsettiğiniz şeyi kız çocuklarına yapılan haksızlıklar şeklinde algılamış. Ülkemizde çocuklarda cinsiyet ayrımı o kadar fazla yapılıyor ki insanlar artık doğal olarak maalesef her şeyi ayrımcılık, adaletsizlik olarak algılıyorlar.☹️

    Her insanın fıtratı farklı olduğu için her çocuğa aynı şekilde davranmak kesinlikle imkansız. Abiniz ve kendiniz ile ilgili verdiğiniz örnekte annenizin ikinize farklı davranması abinizde negatif bir etkiye neden olmamış ama bu şekilde yapılan pozitif ayrımcılığı ‘nasılsa her daim affediyorlar’ şeklinde yorumlayan erkekler de var. Etrafımda bununla ilgili bir sürü örnek var maalesef.

    Evet genelde erkekler daha soğuk oluyorlar ailelerine karşı bu yüzden onlara onların size geldiğinden bir iki adım daha fazla gitmek bence de doğru bir hareket. Ama eğer bir çocuk ebeveynlerine karşı herhangi bir hata, saygısızlık yaparsa hangi cinsiyetten olursa olsun ikisine de aynı şekilde davranılması gerektiğini düşünüyorum. Çünkü hata kim yapmış olursa olsun hatadır. Ve bedeli herkes için aynı olmalıdır.

    Bu tarz yazılarınızı severek takip ediyorum. Sizin ve yorum yapan kişilerin düşüncelerini, fikirlerini okumak bakış açımı genişletmemi, olaylara ve durumlara çok daha farklı yaklaşabilmemi sağlıyor. Teşekkürler.😊💕

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Son paragrafınız için çok çok teşekkür ediyorum öncelikle. Çoğu zaman aynı şekilde ben de gelen yorumlarla aydınlaıyorum, farklı bakış açıları kazanıyorum bugün bu yorumla olduğu gibi
      Evet maalesef yanlış anlaşıldım aslında özellikle pozitif ayrımcılık diye belirttim ama gözlerden kaçtı ya da dediğiniz gibi herkesin bu konuda hassasiyeti olduğu için konuya başka türlü baktı.
      Hatalarda adil olunması noktasında kesinlikle katılıyorum ama gerçekten verici ve fedakar hiçbir ebeveyn bu da hata yaptı bunu başımızdan atalım, bir daha affetmeyelim demiyor, annelik babalık farklı bir şey sanırım, yaşamadan anlayamayacağız.

      Sil
  13. Yazıyı akşam okudum. Vakit yok tekrar okumaya.
    Şunu diyeceğim. Demişsin ya annem oğluyla küsmüyor ama bana küser. Annemde aynıdır.
    Ve bana göre yanlış. Neden erkeğin kaçıp gideceğini düşünüyor kızın gitmeyeceğini düşünüyorsun. Bence bu davranış çocuğu anneden uzaklaştırır. Üstelik kız da alıp başını gidebilir. Daha kötü bir şey değil mi bu...
    Aklımdakileri kısalttım vaktim yok. Insaallah anlatabilmisimdir.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Yani annemin küsüyüm konuşmayım huyu zaten yoktur, kalbi kırılır, kendi kendine darılır içinde büyütür. Bana dargınlığı daha uzun sürer, belki benden beklemediği için, belki ona abimden daha yakın olduğum için... bilemiyorum.
      Ama erkek çocuğunun tabiatı ailesine sırt çevirmeye daha müsait. Hep öyle değil mi? Bilmiyorum, bu yazı ve yorumlar beni derin düşüncelere sevk etti.

      Sil
    2. Yazdıklarımla kesinlikle annenle ilişkini sorgulamani ıstemem. Bu duruma soktuysam affet.
      Bizde var bir abi. Ne yaparsa yapsın göz bebeği.
      Evli evini gecindiremez ama hala derki anası ona bakmalıymış.
      Zihniyet işte.
      Senin anlattığın sadece bir örnek. Ama bizdeki durumu aynı.

      Sil
    3. Kesinlikle erkek çocuğu çok zor. Ne yaparsan yap nasıl yetiştirirsen yetiştir sonuç aynı sanırım :/

      Sil
  14. Sen onu bir de 3. de gör O.o kural falan kalmıyor.
    İmza 1. Çocuk..

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Hahaha itiraf et ilk göz ağrı olmanın ekmeğini de yiyorsunuz :D

      Sil
  15. Abim ne yapsa, ne dese gerçekten annem unutur, affeder veya ona benim yaptıklarım, dediklerim kadar dokunmaz. En ufak lafıma bile alınır, küser ve hatırlatır sen bana bunu demiştin diye. Bir kere bile abime böyle bir sitemde bulunduğunu görmedim.
    Annemi seviyorum elbette, çocukları arasında ayrımcılık yaptığını da düşünmüyorum. Tek kızım ve beni sevdiğini de hissedebiliyorum ama bu davranışının farkında değil yani ben ona böyle böyle yapıyorsun dediğimde hayır ben öyle yapmıyorum diyor. Allah sonumuzu hayretsin😄
    Belkide haklısın nabrut, ondan vazgeçemeyeceğimi bildiğinden rahatça üstüme geliyor olabilir.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Anlıyorum seni.
      Abin evli mi bilmiyorum ama bir de evlensin daha da farklılaşıyor hayat :D

      Sil
  16. Her ailede erkekler biraz kayirilir. Ama dun babamin bana soykedigi söz inanin beni asiri mutlu etti. Ise giremedigim icin yakinan anneme babam: "ben kizimi kulturlu, lisansli olsun diye okuttum. İse girmese de olurhem herkes calisacak diye bir kaide yok. Calisankar ne yapiyor cocuklarina kim bakiyor. Ise girse de karismam girmese de ben kizima bakarim." dedi. Inanin bu rahatlatici duyguyu tarif edemem. Kadinin özgurlugu diyorlar ya. Iste simdi ozgur oldum. Boynumdaki yulari aldi babam. Sagol kahramanim, iyi ki varsin babam..

    YanıtlaSil
  17. İlginçtir ben o hiç görülmeyen kız çocuğuna pozitif ayrımcılık yapan muhafazakar orta direk bir Türk ailede büyüdüm. Belki tek kız çocuğu olduğumdan bilmiyorum. İki erkek kardeşim var. Biri benden 2 yaş biri 10 yaş küçük. İlk çocuğum ama sanırım anne babama göre en başarılı örneğim. Deneme tahtası olduğumu düşünmüyorum. Her zaman daha narin ve sizin belirttiğiniz gibi kendimi sevdiren taraf olduğum için el üstünde tutuldum. Beni daha çok sevsinler diye böyle davranmadım. Sadece ben sevgimi gösterebilirken erkek kardeşlerim göstermediler, gösteremediler. Anne babam erkek çocuk kendi başının çaresine bakabilir biz kızımıza yardımcı olalım diye düşünmüş galiba. Özgüvensiz de olmadım. Aklıma koyduğumu daima yaptım. Ancak erkek kardeşlerim hep kızınız diye anne babama tepki gösterirler. Bu duruma en çok üzülen de ben olmuşumdur. Erkek veya kız eşit değil adil derecede desteklenmeli diye düşünüyorum. Bence mesele adil davranabilmek.. Zira fıtrat farkı olduğundan eşit olmak mümkün değil ama adil olunmalı, olunabilmeli...

    YanıtlaSil