ikinci çocuğun zorlukları

Buranın gediklileri misafir yazarımız Özlem Abla'yı tanırlar. Erkek ve kız çocuğu üzerine yazdığım yazdığım dünkü yazıma iki çocuklu bir anne olarak cevap yazmış. Kendince haklı sebeplere dayandırdığı erkek çocuğuna pozitif ayrımcılık yaptığı bazı noktalar var, bakalım siz ne düşüneceksiniz?

Benim son yorumum şu ki; çocuk büyütmek gerçekten çok zor ve meşakkatli, mes'uliyeti ise çok büyük. 

Nabrutcuğum aslında yorum yazıyordum yaz yaz bitmedi bende baya dertliymişim bu konu da o yüzden yazı olmasına karar verdim 

Bahsi geçen yazı da 2. ve 3. paragraftaki bir diğer arkadaşın da benim kabul edersen. :)) 


Blog sahibinin notu: Etmem mi, başım gözüm üstüne ^^

5,5 yaşında bir kızım 3 yaşında bir oğlum var araları 2,5 yaş ilk çocukta insan gerçekten idealist oluyor her şey kurallı oluyor ve işin en önemli püf noktası da kadın her ne kadar vakitsizlikten yakınsa da aslında tek çocukla ilgilenecek çok geniş bir zamanı oluğunun henüz farkında değil.  Ne zaman ki 2. çocuk doğuyor eşekten düşmüş karpuza dönüyor. Değil 1. deki gibi eğitsel faaliyetler yapmak, karınlarını doyurup banyolarını yaptırırsa ondan mutlusu yok, kaç kez kahvaltı dahil yemek yemediğimi bayılacak gibi olduğumda hatırladım.

Birde bende şöyle bir durum oluyordu, kızım çok küçük olduğundan hep vicdan azabı çekiyordum ona haksızlık ettim daha bebek yeterince ilgilenemiyorum diye. Oğlumun sadece temel ihtiyaçlarını karşılayıp o uyur uyumaz yine kızımla ilgileniyordum. Kızım yanlış bir şey yaptığında yanına gidip göz hizasına eğilip attığım onlarca nutuk oğlumda uzaktan yapma diyorum eşek sıpasına döndü amirim çok affedersiniz....:)



Kızımda kendi yesin eli kolu gelişsin diye döküp saçmasından rahatsız olmazken 2. de kim temizleyecek oraları diye hala ben yediriyorum. Kısacası vakit kalmıyor 2. ile de kurallı bir ilişkiye.

Bir de insan büyüyor çocukları ile dönüp baktığımda kızımda kızdığım şeylere üzülüyorum. Keşke kızmasaydım keşke böyle yapmasaydım dediğim şeyleri bir nevi 2. telafi ediyorum. Bu kuralcılığın kızımda tezahürünü gördükçe üzülüyorum çok disiplinli olması, duygusal olması ileride onu yıpratacak biliyorum ve bu beni üzüyor. Geçenler de hafta sonu beraber yatıyoruz burnunun tıkandığını fark ettim, burnun mu tıkandı kızım, fısfıs getireyim, dedim annecim yattın şimdi, kalkma zahmet olmasın, dedi. Ahaha böyle bir matmazel yetiştirdim yani.

Tabi ki kız ve erkek farklı ama gözlemlediğim kadarıyla ilk çocuk erkek olunca da aynı şekilde daha düzenli kurallı oluyor, 2.ler hep zıpır ... Ama bu rahat yetişmiş olma oğlumda inanılmaz bir sevgi pıtırcığı olmasına sebep oldu, kızım kendini sevdirmekten hoşlanmazken oğlumla halı da güreş tutuyoruz, yerlerde yuvarlanıyoruz, koltuğa uzansam gelip üstüme atlıyor vs vs. Ama kızım da yatarken annecim sen dünyanın en iyi annesisin diyerek sevgisini ifade ediyor.


Yine bir diğer konu ilk çocuk ne kadar iyi yetişirse ikinci de en az yarısı kadar çaba sarf etmeden verim alınıyor, cinsiyetleri farklı olsa da yaşlar yakın olduğundan rol model abla yada abi oluyor, yani yatırımı ilk çocuğa yapmak çok da yanlış değil.


Bunların yanı sıra ben de eşimi kızı kayırmakla suçluyorum ahaha!  Kızı özel okula yolluyoruz, geçenlerde oğlan için okul mevzusu açıldığında  kızdaki potansiyele sahip değil, yazık o kadar paraya onu devlete verelim, dedi. Ahaha!


Gelgelim bana da eşim ve arkadaşlarım oğlumu kayırdığımı söylüyorlar, ama hayır kesinlikle ayırmıyorum. Bir kere kız çok zeki, oğlanı hep kandırıyor, içim eziliyor yani ne yapayım mecbur korumak zorunda kalıyorum. Yemediklerini oğlana kaktırma, oyun oynarken bilumum getir götür işlerini oğlana yaptırma, oyunlarda oğlan baba olmak isterken, hayır sen bebeksin, diyerek bütün oyun boyunca oğlanı köşe minderi gibi yatağa kitleme, oğlan güzel bir şey bulduğunda okuyup üfleyip elinden alma, oğlan abacım abacım diye peşinde koştururken odasına sokmama, oğlan bir şey istediğinde yüz elli tane isteğini yaptırıp ondan sonra istediğini verme gibi daha sayamadığım binlerce şey... 


İşte tüm bu vaziyette ahvalim yukarıda bahsettiğim üzere olduğundan isnat edilen suçu kesinlikle kabul etmiyorum, hakim bey ikisi de canımdır ciğerimdir nokta. :)

Yorum Gönder

12 Yorumlar

  1. Yaa çok iyiydi😂😂😂uzun zamandır böyle keyifli yazı okumadım. Selamlar😘 ~~namira

    YanıtlaSil
  2. Ay ne tatlı muhabbet ya yeriiim 😍😍

    Şeyma

    YanıtlaSil
  3. Ilk söyleyeceğim şey. Eğlenceli bir anlatım olmuş. Aynı durumdayız. Iki çocuk. Yaş aralığı 2bucuk. Yalnız benim oğlan büyük kız küçük.
    Küçüğü le ilgilenirken büyüğünün yalnız kalışı durumu. O vicdan. Bir bende var sanıyordum. O oyun istiyor. Diğeri mızmız. Daha küçükler benimkiler. Büyüdükçe bu yetişememe durumu artacak gibi duruyor.
    Yazdıklarında genel olarak ayrım yok. Sadece tecrübe olayı girmiş işin içine.
    Ana okul mevzusu başka. Bence ikisine de aynı imkanlar sunulması lazım.
    Birde o yaptıkları için kızınıza bağırıyorsanız kızıyorsanız ayrımcılık olabilir. Oglunuzu kayırma denebilir. Belki de kızınızın davranışı altında yatan neden budur. Çocuklar hisseder. Hissediyorlar.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Allah yardımcınız olsun ne deyim
      Yazar adına teşekkür ediyorum

      Sil
  4. Sena Tanrıverdi16 Eki 2018 15:55:00

    Ay tebessüm ederek okudum çok tatlılarmış. Bence tecrübe konuşmuş. Erkek çocuklarının gelişimi kesinlikle kız çocukların ki gibi değil hep geriden geliyorlar ve daha duygusal oluyorlar. Zaten dışarıda ki tehlikelere bulaşmada maalesef daha yakınlar. Ailede büyük sorunlar yoksa yada negatif ayrımcılık yapılmamışsa bir kız çocuğu asla dışarıya meyletmiyor. Genelde kız çocuklarısakin ve uyumlu olarak tanımlanır ama bunun nedeni olgun olup her şeyin farkına varmalarıdır. Bir hocamız demişti kızlar 35'inden önce bir erkekle evlenmeyin biz anca bu yaştan sonra olgunlaşabiliyoruz diye. Çevremde erken yaşta evlilik yapmış akrabalarımız vardı. Adamın üç çocuğu olmasına karşın sonuncusu 40'lı yaşlarında doğmuştu ve hep ben şimdi baba olduğumu anlıyorum ve farkına varıyorum demişti. Diğer üç çocuğunda bakımlarında anneye yardım etmezken 4. çocuğun neredeyse tüm bakımını kendisi yapıyordu. Yani kişiye göre değişmekle beraber her iki cinsin fıkratı bambaşka kızlar daha zeki ve çekip çevirmeye müsait kendilerini kurtarabilirken erkeklerin bu konuda biraz desteğe ihtiyaçları oluyor.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Kesinlikle katılıyorum yorumuna.
      Yazar adına da teşekkür ediyorum

      Sil
  5. Şimdi mevzu iki budaklı oldu nabrut.bir önceki yazı da konu ikinci çocuğa gösterilen tolerans mi yoksa,kız erkek çocuğu arasında ki tolerans mi?
    Ben geçen yazıyı ilk okuduğumda ,yazinin konusunu ikinci çocuğa gösterilen daha yumuşak eğitim olarak algiladim.o şekilde yorum yaptım.ama yorumlar hep kız erkek arasındaki ayrımcılık üzerinden oldu:) dedim ben mi mevzuyu anlamadım acaba?:)
    İkinci çocuk cidden cinsiyeti ne olursa olsun daha rahat büyüyor.ilk çocuktaki o panik hal ikinci de yok oluyor.
    Kız erkek ayrımcılığı tamamen ebeveynin değer yargısiyla alakalı.dînî ve ahlaki değerlerde zaten kadın erkek aynı çizgide.bu bilinçle zaten ,ileride kadın ve erkek olacak o çocuklar fitratlari üzere buyuyorlar.bu ayrımcılığı ben,dünyaya hasr edilmiş akıla ve kalbe sahip ebeveynlerde görüyorum.
    Ayrıca gözlemlerim artık erkeklere değil de kız çocuklarına daha çok musahama gösterildiği yönde .
    Fıtrat bozmadan çocuk yetiştirmek umidiyle.
    Asel

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Yok, yok. sen doğru anladın. Konu maksadını aşan bir yere gitti :)
      Kesinlikle katılıyorum. kendini ve dinini bilen ebeveynler illaki adaleti sağlıyor. Çok güzel anlatmışsın sende. Dha diyecek bir şey yok

      Sil
  6. Ben de ilk çocuk ve kızım, kardeşlerim erkek. Açıkçası benim ailem de ben küçükken yanlış bir şey yaptığımda bana çok kızarlardı ama aynısını kardeşlerim yaptığında onlara hiç kızmazlardı. Onlara da aynı şekilde kızsalardı içimde ukde kalmazdı. Bunu çok küçük yaşlarda bile anlamıştım. Örneğin bir keresinde küçükken uzağa attığım terlik yanlışlıkla kardeşime çarpmıştı, dayak yemiştim ve annem yanlışlıkla olduğuna inanmamıştı. Kardeşim başka zaman elimin üstüne bastı, parmağım şişti, annem hiçbir şey yapmadı. Söylediğimde umursamadı, kardeşime hiçbir şekilde kızmadı, bunun gibi çok örnek. Anne ve babama kin tutarak büyüdüm, tabii başka sebeplerde var. Adaleti sağlayamadılar.

    Bu yüzden her iki çoçuğa da aynı şekilde kızmalılar.

    Ayrıca her iki çocuğu da aynı okullara yollamalılar. Adaletsizlik yapılmamalı. Bütün çocuklara aynı imkanlar verilmeli.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Allah bize çocuklarımıza karşı adaleti sağlayabilmeyi nasip eder inşallah.
      Çok zor. Yaşadıklarını anlıyorum. Umarım yaşadıklarını kolayca atlatırsın.

      Sil