bekarken çocuk düşürdüm

Annemle aramız çok kötü, bekarken çocuk düşürdüm, bu yüzden benim üzerimde baskı uyguluyor, şimdiki nişanlım ise beş parasız ve beni sövüşlüyor.

İlk kez gördüğünüz ve yeni tanıştığınız birine böyle bir cümle kurabilir misiniz?

Ya da ilk gördüğünüz insana kendinizden bahsetmekte ne kadar ileri gidebilirsiniz?

Ben mi acayip ketum bir insanım, beni mi rahat insanlar buluyor yoksa yüzüm dertliyim çal kemancı etkisi yaratıyor da muhabbetin böyle derine inmesini mi sağlıyorum, bir türlü emin olamıyorum.

Hayır, işin ilginç yanı zaten delilerin bana inanılmaz ilgisi vardır. Mecazi anlamda delilerden bahsetmiyorum, tıbbî olarak deliler bana bayılır. (!) Nerede deli görsem bana saldırır. Valla ya! Yakın arkadaşlarım bunu çok iyi bildiğinden yoldan falan böyle biri, bir mecnun geçecek olsa önüme doğru yürüyüp beni setredeler, çünkü birçok kez mecnunlardan fiziksel temas gördüm. Temas diyorum, durum şiddete varmadı ama kafama vurmak, elbisemi çekiştirmek, gözlüğü alıp kaçmak gibi inanılmaz durumlar yaşadım. Bazen onlardan olduğumu anladıkları için benimle ilgileniyorlar, diye düşünüyorum. Yani onların ilgisi de böyle oluyor işte.

Ya hele bir defasında Antep'te turist olarak Bakırcılar Çarşısı'nda kahve takımına bakıyorum. Arkamdan dong diye biri kafama öyle bir vurdu ki. Beynimin süncüğü aktı, ne olduğunu anlayamadım. Arkama bir döndüm ki mecnunmuş.



Öyle işte, deli bir aşk. Konuya geri döneyim. Her zamanki gibi dağınık dağınık birbirinden bağımsız paragraflar ve beni sabırla okumaya devam eden canım okuyucu arkadaşlarım...

Nerede kalmıştım;

Bana ilk paragraftaki cümleleri söyleyen kişi Kıbrıs'ta üye olduğum kütüphanenin görevlisi. Kitap yazdırmaya bankoya gidince neden Kıbrıs'ta yaşıyorsun ile başlayan diyaloğumuz bu noktaya geldi.

Bu sözleri duyduğum an darmaduman oldum ama bunları söyleyen birine ne demeliyim, bilemedim bile. Tüm dertlerimi unutup onun dertlerine bir 45 dakika üzüldüm, hala üzülüyorum. 

Hayattaki misyonumun da bu olduğunu düşünmeye başladım. Keşke psikolog olsaydım! Hiç değilse para kazanırdım. Hhah!


Yorum Gönder

10 Yorumlar

  1. ya demek ki yalnız değilmişim.. ben de geçen kütüphaneye gittim oradaki bilgisayardan ders videosu açmıştım. kulaklığımı taktım dinliyorum. Biri yanıma geldi bir kız. Birşey söyledi ama duymadım. Kulaklığımı çıkardım sessizce buyrun dedim. Kızın bana sorusu şu oldu. "Ağda yapıyor musunuz" 😳😳😳 inan böyle kalakaldım. Hıı dedim tekrar. Kız aynı soruyu sordu. Nasıl yani? Dedim ben hala şoktayım tabi 😂 Hayır bir yerimde birşey mi gördü de böyle dedi diye düşünüyorum hala. Ama yok çok şükür 😂 Ben kıza bön bön bakınca, kız bana kuaförünün tanıtımını yaptı. Ve hala kütüphanedeyiz! Ben istemem diyince kız gider sandım hayır gitmiyo. Bu sefer " arkadaşınız var mı önerebileceğiniz" dedi. Bir de ısrar ediyo. Hahah masada ders çalışan arkadaşıma postaladım ki gitsin😂 Çünkü kızın konuşmasını duyan kütüphane görevlimiz kahkahaya boğulmuştu arkada 😂😂 valla tüm cinsler de beni buluyo ha daha neler neler 😁

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Kim bu arkadaş çabuk numarasını ver inanılmaz işinin ehli profesyonel bir girişimci hemen işe almalıyım :D

      Sil
  2. üzüldüm... aslında insanlarımızın geldiği noktaya üzüldüm toplum olarak ne zaman bu kadar kirlendik, kirletildik.. helal dairesinden çıkmak insana başa çıkamayacağı dertleri beraberinde getiriyor maalesef

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Ne güzel bir nokta koymuşsunuz yazıya...
      "helal dairesinden çıkmak insana başa çıkamayacağı dertleri beraberinde getiriyor maalesef"
      tam da böyle işte!

      Sil
    2. Bu durum icin yazdiginiz guzel ama her basa cikamayacak derde sahip insanlarinda helal daireden ciktigini dusunmuyorum.

      Sil
  3. Çok özür dilerim ama okurken bayağı güldüm :D:D:D Meczupların özel insanlar olduğunu düşünmüşümdür hep dünyada gerçek manasıyla özgür olan tek kişiler. Tabi şiddete varan vurma olayları hariç. O kötü bir durum olmuş. Yazının başlığı tam bir gazete manşeti gibi çarpıcı olmuş. Ben böyle durumlarda gerçekten acıyıp üzülüyorum kişilere. İnsan bazen hiç tanımadığı kişilere en mahremini anlatıp rahatlayabiliyor. Çünkü seni ailen veya arkadaşların gibi yargılamayacağından emin olabiliyorsun. Belki hanımefendinin çok bunaldığı bir anına denk gelmiş olabilirsiniz. Herkes hata yapabilir önemli olan hatayı idrak edip ondan sonra sağlıklı kararlar almak mühim. Hanımefendinin tövbe edip dinen maneviyatına dönmesini temenni ederim. Ama kurduğu cümlelerden yani bize aktardığın kadarıyla pekte aklını başına almamış biri gibi duruyor. Allah hidayet versin diyelim

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Sorun değil, komik bir durum :D Ben de dayağı yiyince epey gülüyorum :D
      Evet, ilginç bir kişilik. Zaman geçtikçe çözerim. Umarım. ve amin

      Sil
  4. Galiba bazılarındaki bu rahatlık seni tanıyor olmayışından geliyor. İçini dökecek birini arıyor ve nasıl olsa bunu bir daha görmem, görsemde bunun hayatımda yeri yok diyerekten sana açılıyor yakınlarına diyemiyeceklerini.
    Mecnunlarla arandaki muhabbetede keşke böyle mantıklı bir açıklama getirebilsem 😂 Tıbben sağlıklı ama manevi delilerin yaninda onların insanın başına açtığı aksilikler ancak hayatın neşesi olur.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Mecnunlara getirdiğin açıklama da gayet mantıklı olmuş bence :D ama sorun benim her iki türlü mecnunların anavatanı olmam :D

      Sil
  5. Ben de yalnız değilmişim 😃 beni de her gittiğim yerde bir meczup bulur hatta bir keresinde ablamla (Bursa'da) kent meydanından şehreküstüne doğru yürüyorduk babasiyla yürüyen meczup bir abimizi gördüm başıma geleceği bildiğim için ablama dedim ki "Abla hızlı gidelim bak biliyorsun yerim bi tane şamar "o da tamam dedi hızlı hızlı gidiyoruz. Sonra ben susadım bir büfenin önünde durduk ablam suyu aldi parasını veriyordu ben de yola arkam dönük anlamı bekliyordum derken sırtıma "Küüüt!" diye bir zumzuk yedim. Dönüp baktığımda da meczup abimiz.. Babası da yazik adamcağız özür diliyor falan. Dedim estağfurullah amcacim ne olacak. Sonra ablama bir baktim kendini zor tutuyor gülmemek için. Adam gidince ikimiz de gülmekten bir süre yürüyemedik :D bu da böyle bir anımdı yazını görünce paylaşmak istedim Nabrutcuğum :)

    YanıtlaSil