fazla mütevazilik kibirdendir

Geçenlerde uzun süredir irtibat kuramadığım lise döneminden bir arkadaşımla şans eseri irtibata geçtik, telefon aracılığıyla...

Ve sanırım son görüşmemiz oldu. Anlatayım;

Çok halim selim, kendi dünyasında, iyi niyetli, çocukları aşırı seven bir kızdı. Klasik bir karakteri vardı, ben böyle tarif edince bile eminim sizin kafanızda benzer birisi canlanmıştır. 

Dersleri zayıftı, haylazlığından değil de uğraştığı halde yapamayan biriydi.  Buna üzülür, kendini kafasız olmakla suçlardı. Pek fark edilmeyen biriydi lakin ben çok severdim. Çoğu zaman derslerine yardım eder, anlayamadıklarını izaha çalışırdım.

Dedim ya, popüleritesi yoktu, hatta belki bana maddi anlamda katacak bir şeyi de yoktu ama vefası vardı, iyi niyeti, güzel kalbi vardı. Bu anlamda "ölümüne kanka" muhabbetlerimiz olmasa da sıkı bir gönül bağımız vardı.

Sonra herkes başka yerlere dağıldı, benim facebook kullanmıyor oluşum, telefon numarımı değiştirmem ve dahi üzerine bir de telefon fobim, nefretim, derken irtibatımız tamamen koptu.

Sonrasında mezunlar adı altında bir What's App grubuna eklenmem neticesinde kendisini yıllar sonra ilk kez profil fotosunda gördüm.

Gördüm ama tam olarak anlamlandıramadım. Yanında yaşları birbirine yakın 3 tane çocuk vardı, hani en büyüğü 5-6 yaşlarında olmak üzere.



Özel olarak yazışmaya başladık. Ne var, ne yok klasik konuşmalardan sonra evlendiğini öğrendim, e şaşırmadım, yaşıtlarımın oğlu askere gidecek oldu, malum. Profildeki fotoğraftan yola çıkarak hangisi seninki, dedim.

Hepsi, dedi.

Hadi, ya dalga geçme, hangisi seninki, diğerleri yeğenin değil mi, dedim.

Vallahi benim, dedi. 

Liseden sonra hızla evlenip aralarında 15-18 ay olacak şekilde hızla da çocuk sahibi olan arkadaşım adına sevindim. Genç yaşta anne olmak, hem de 3 çocuğun annesi olmak, benim asla cesaret edemeyeceğim inanılmaz saygı duyduğum ulvi bir meziyet.

Bana neler yaptığımı sordu, ona bitmek bilmeyen okul hayatımdan bahsedince ne ara bu kadar çok şey okudun, dedi.

Dedim, sen 3 tane çocuk yaparken ben de bunlarla uğraşıyordum, işte.

Buradan sonra ip koptu.

Bir şeye bozulduğunu anladım ama anlamlandıramadım. Sonra düşündüm ki onun 3 tane çocuk yaparken benimse kariyer yapmış olduğumu söylemem, onu küçük görmüş gibi bir durum ortaya çıkarmıştı.

Halbuki ben kendi yaptıklarımı küçümseyip onu yüceltmek istemiştim ki gerçekten böyle düşünüyorum. Zira bugün 3 tane daha üniversite bitirmek için hiç üşenmem ama bir çocuğun mes'uliyeti bile benim gözümde büyüyor.

Diyeceğim şu ki, bazen mütevazılıkta o kadar ileri gidiyorum ki karşımdaki benim onunla dalga geçtiği ve kibirlendiğimi sanıyor. Ve ben bu durumdan dolayı sevinsem mi üzülsem mi bilemiyorum. Belki de başlıktaki cümle beni anlatıyordur.

Yorum Gönder

29 Yorumlar

  1. Başlığa katılıyorum ama anlattığın olayda kibirli davrandığını düşünmedim. Arkadaşın alınganlık yapmış ve bence bunun seninle ilgisi yok.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Okumak istediğim yorumlar ^^ :) Motive oldum teşekkür ediyorum

      Sil
  2. Bence sizinle alakası yok bu durumun. Anladığım kadarıyla arkadaşınız zamanla kompleksli biri olmuş. Şahsen aynı durumda olan kişi ben olsaydım söylediğinizi yanlış anlamazdım. Gayet normal bir cümle kurmuşsunuz bence.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Biz mi çok iyi niyetliyiz karşımızdaki insanlar mı havadan nem kapıyor acaba?

      Sil
    2. Aynen bizim iyi niyetimiz öyle şeylere akıl erdiremiyor şahsen benim aklima kötü bir fikir gelmezdi. bazi insanlar çok alıngan bir yapıya sahip ne soylesen aliniyorlar. Kendilerinde kabahat aramalari gereken onlar bence.

      Sil
  3. Yanıtlar
    1. Şeyma ben bekar ve oldukça yalnız bir bayanım böyle şeyleri ciddiye alıyorum yapma :DDD

      Sil
  4. Başlığı okuyunca bir an korktum 😂 Nabrut'damı böyle düşünüyor acaba dedim. Benide çoğu zaman kibirli ve küstah olarak görür insanlar. İnsanlık hali, küstahlık ettiğim durumlarda olmuştur mutlaka ama bu daha çok fazla mütevaziliğimden ve çekingenliğimden kaynaklanan bir yanlış anlaşılma durumu oluyor. Biri benim yanımda meziyetlerimi övsün, yerin dibine girerim utancımdan, konuyu değiştirmeye çalışırım yada şakaya vururum. Buda çoğu zaman yanlış anlaşılır. Aynı şekilde başkalarınıda övmekte zorlanırım, pohpohlamak gibi samimiyetsiz gelir bana. Buda yanlış anlaşılıyor ne yazık ki 😅 çünkü o an karşındaki bir övgü, taktir bekliyor.
    Galiba insanlar bu tuhaf ruh halimi asla anlayamıyacaklar.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Anlıyorum seni. :) Övülmekten hiç hoşlanmam malum bünye alışkın değil ailevi olarak :D
      Soyumuz tükendiği için anlamak için artık uğraşmalarına da gerek kalmadı bence :D

      Sil
  5. Bazen farkında olmadan iyi niyetle söylemiş olduğumuz bir cümle karşımızdaki insanı kırıyor ne yazık ki ben bunun nedeni olarak ta zayıf iletişim bağı oluyor. Fazla mütevaziliği de açıkcası gereksiz buluyorum. Niçin yapmış olduğumuz güzel ve başarılı işlerle övünmeyelim kendimizi motive etmeyelim. Kararınca . O kadarı da hakkımız 😉saygılar efenim

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Fatma adamımsın :) Ama biraz bu övünme kısmında bana ders vermen gerekiyor, beceremiyorum :)

      Sil
  6. İnsanoğlu hep seçimi kendi yapar; ama elindekiyle de yetinmez, hep daha fazlasını ister. Hele ki kıskanç biriyse... Çevresindeki insanlarda olupta kendisinde olmayan şeye imrenmek yerine hasetlik eden zaten hep kaybedendir. Aynı zamanda tembeldir. Kendini kabulleniyor gözükse de sorunu da kendinde görmez ve böyle insanlardan hiç hazzetmem. Günümüzde böyle insanlardan tonla var maalesef 😏

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Ne kadar şahane bir tespit olmuş. Arkadaşıma olan eski sevgim adına bunu konduramasam da durum böyle sanırım, belki de...

      Sil
  7. Bence aranızdaki iletişimin kopmasından kaynaklı olmuş bu durum benimde mesela ortaokulda yakın bir arkadaşım vardı zamanla iletişimimiz koptu üstelik biz aynı mahalledeyiz şimdi karşılaşınca iki yabancı yada birbirini sadece tanıyan iki kişiyiz
    D.S.K.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Muhtemelen öyle bir durum oldu. Hayırlısı artık ne diyim :D

      Sil
  8. Hayranım senin şu tükenmeyen okuma aşkına. Ben üniversite sınavına hazırlanırken ağlamaya başlamıştım babama " ben okumak istemiyorum, benden adam olmaz" diye diye meslek sahibi olmak yolunda ilerliyorum. Ama kendime sözüm var mesleğime başlayayım bir daha elime ders kitabı almayacağım. Buradan eğitim sistemini bu hale getirenlere sesleniyorum. Eseriniz benim. Mutlu olun! Matematik yapamıyorsan yallah atanamayanlar ordusuna mantığıyla düşünürsek senin arkadaş akıllılık etmiş. E ama Allah var sende gurur tablosu gibi kızsın, her halinle belli edersin bilgeliğini yapcak birey yok ki. Arkadaşının gururu da evlatları olur inşallah. Sağlıcakla...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Estağfurullah gurur duyulacak elle tutulur insanlığa faydalı bir noktam yok :) Kendime yapıyorum işte, ne işe yarayacak bilemiyorum :D
      Amin. Bir kadının evleviyetli vazifesinin de bu olduğunu, yani dediğin gibi gurur duyulacak çocuklar yetiştirmek olduğunu düşünüyorum.

      Sil
  9. Bu huyunu kendime benzettim nabrut :) Fazla mütevazı olmak iyi değil galiba ben de böyleyim yanlış anlasılıyorum insanlar tarafından. Sanırım iyi bir huy değil ama ne yapayım kendi yaptıklarımı anlatmayı sevmiyorum insanlar farketsin,takdir etsin istiyorum ama onu da yapmıyorlar daha çok çoğu zaman kendileri bir şey yapmadıkları halde kendilerini başka türlü anlatıyorlar insanlara ,övünüyorlar kendilerine bunu da sevmediğim için böyle fazla mütevazilik çıkıyor ortaya sanırım. Sende de durum benzer mi ? Bir de annelik güzel bir şey evet ama dediğin gibi mesuliyeti büyük kendini kötü hissedeceğin bir durum da yok çünkü bu tür mevzular nasiple ilgili değil mi ki bu kadar kendini üzme sakın 😊 Seni tebrik ederim 3 üniversite bitirmek ne kadar güzel bir şey ben birini zorla bitirdim :D sana òzendim vallahi. Allah sağlık afiyet versin bunlara üzülme derim. :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Ona kendini satmak diyoruz ki yoook ben de nerede o meziyet. :D
      Ben konuyu çözemiyorum, ama teşhisi yaptım en azından. Sen daha gençsin bir atakta bulun bence belki yerleşmeden çözersin

      Sil
  10. Kafandaki sorular konusunda yalnız değilsin malesef. Arkadaşının durumu içinse muhtemelen aranıza giren zaman, mesafe iletişimi zayıflatmıştır ve tabi ikiniz de artık yetişkinsiniz ve değiştiğiniz için kopukluk olmuştur. Bir de yaşı yakın çocuklar hele de 3 çocuk toplumda bilnçli veya bilinçsiz baya yargılanıyor (tecrübe ile sabit). Yorumların hafif olanları (bazısı hayranlık ve aşağılamalı bir tonda) valla helal olsun!! Ay çok zor değil mii! Gibi oluyor. O arkadaşınız da böyle şeylere maruz kaldıysa ve hele de okuma konusunda içinde bir ukte falan varsa bu konu hassasiyete dönüşmüştür. Sizn bunu önceden bilmeniz ihtimal vermeniz imkansızdı tabi. Bu nedenle kendinizi suçlamanız yersiz olur. Tekrar iletişime geçmek konusuna gelince ben şahsen o yıllarımdaki kişilerin ordaki gibi kalmasını tercih ederim. Yetişkinlikleri, uğradığımız değişimlerin hayal kırıklığı yerine şu andaki sosyal ilişkilerle ilgilenmek daha doğru geliyor. Tabi bu benim görüşüm :) Asiye

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Bak bu noktadan ciddi bir bakış açısı kazandım. Çok teşekkür ediyorum. Doğru, çoğu zaman maruz kaldığı bir sözü mimiksiz bir ortamda görünce de etki tepki yapmış olabilir.
      Teşekkür ediyorum bu güzel yorum için

      Sil
  11. Olaya başka açıdan bakarsak, bence durumun kibir veya mütevazılıkla alakası yok. Bence kopukluk ikinizin o an farklı şeyleri değerli görmenizden kaynaklı oluşmuş. Ben de cümleni ilk okuduğumda onu yüceltmeye çalıştığını hissettim, ama hemen arkasından arkadaşının cümleyi aşağılama olarak kabul edebileceğini düşündüm.

    İnsanoğlu olarak her şeye aynı anda sahip olamıyoruz ve neye sahipsek diğeri içimizde az biraz da olsa ukte kalıyor. Bundan dolayı kimine çocuk kelimesi, kimine eğitim kelimesi daha çok şey anlam ifade ediyor.

    Bu yorumu daha ne çocuğu ne eğitimi olan ergen bir genç olarak yapıyorum xd İki durumda bana göre ukte şu anda, o sebeptindir ki bana ne söylenirse söylenilsin yanlış tarafa çekme potansiyelim olduğunu düşünüyorum. Yani bu seninle alakalı değil, herkesin kendisiyle alaklı, o yüzden arkadaşını kırdığını düşünerek endişelenme.

    Son olarak, bazen kelimelere daha az değer vermeyi öğrenmemiz gerektiğini düşünüyorum, özellikle de sosyal medya üzerinden kullanılanlara...Karşıdakinin anlatmaya çalıştıklarını, mimiksiz, duygusuz ve yalnızca mesajlar üzerinden anlamak gerçekten zor. O yüzden yanlış anlaşılan konuşmalardan sosyal medya utansın, insanlar değil:)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Eğitim yok diyorsun ama kullandığın cümleler hatasız.
      Yazının içeriği ise anne olmak için yeterli olgunluğa ulaşmış hissi veriyor :)
      Kesinlikle doğru bir değerlendirme olmuş.
      Özellikle son paragraf telefoon fobimi haklı çıkarır nitelikte :)

      Sil
  12. sana upuzun bir yorum yazacaktım sonra yazı olarak yazmaya karar verdim yakında göndereceğim :)

    YanıtlaSil
  13. Nabrut bu yazına da yorum yapmadan edemedim . Ben de sürekli benzer yanlış anlasilmalari falan duzeltmee uğraşıyorum. Hayatta en çok karşılaştığım ve zorlandığım şey yanlis anlaşılmak...ne yapacağız bu duruma çözüm ne olabilir nabrut

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Daha çok sosyal olup kendini daha rahat ifade edebilmek adına antrenman yapmak sanırım :)

      Sil
  14. Aslında olayı pek çok açıdan incelemek lazım üç çocuklu bir kadın olarak rahatça söyleyebilirim ki ev hanımlığımız ve anneliğimiz çalışan hanımlar tarafından her fırsatta açık açık veya imalarla hor görülüp küçümseniyor..Ben ki özgüveni hiç fena olmayan birisiyim ama beni bile bunaltıyorlar bazen..O yüzden arkadaşınızın durumunu basit bir alınganlık olarak görmeyin yılların birikmişliği de diyebilirsiniz..

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Olabilir, doğrudur. Empati noktasında zayıf kalmış olabilirim.

      Sil