Huzursuzluk Livaneli tarafından Ocak 2017’de yayımlanan, içimizdeki huzuru paramparça eden bir roman. Henüz kitabın kapağına baktığımızda çölde elinde merdivenle yürüyen bir adamın resmini görüyoruz. Merdivenini dayayacak bir dayanağı bulunmayan bu adam, daha kitaba başlamadan kitabın şikayet ettiği nokta hakkında bize bilgi verip romanın alelade bir şekilde hazırlanmadığını gösteriyor.
Roman, arkadaşı Hüseyin’in ölümü nedeniyle çocukluğunu geçirdiği topraklara kısa bir ziyaret yapan Doğuluların Batılı, Batılıların ise kendi halkına yabancılaşmış bir Doğulu olarak gördüğü kimliksiz gazeteci İbrahim’i, İbrahim’in kaleminden Mardin’i, mültecileri, insanlara sadece inançlarından kaynaklı yapılan zulmü; ‘Bu insanlar nasıl dayanıyor?’ dedirten, hayalinin içimizi yakmaya yettiği yaşantıları, dünyanın bu konu karşısındaki tutumunu, sevda ile acının birbirine karıştığı Ortadoğu’yu, insan ruhunun değişen şartlar sonucu gelebileceği yeri, son olarak ufacık bir değinmeyle Amerika’daki gayrimüslimlerin Müslümanlara bakışını anlatıyor bizlere.
Kitap, dünyanın güzel olduğu kadar da talihsiz topraklarında yaşadığımızı bir kez daha hatırlatıyor bizlere…
Son olarak kitabın arka sayfasında yer alan ‘Merhamet, zulmün merhemi olamaz.’
Notunu sizlere hatırlatıp, yazımı kitaptan alıntılarla tamamlıyorum:
"Huzursuzluk alıntılar"
‘Ben bir insandım.’
‘İnsanlık ağacının kurumuş dalıyız.’
‘Doğu’nun bilginleri Batı gibi kitapla değil, sözle, şiirle, meselle konuşur.’
‘Ah minel aşk sözü başka bir dile çevrilebilir miydi?’
‘Asil insanların en neşeli zamanlarında bile bir hüzün vardır, daha düşük ruhlar ise en sefil zamanında bile neşelidir.’
‘Tam tersi sanılır ama zaten hayatta normal olan huzursuzluk durumudur, huzur ise çok ender yakalanan geçici anlardır olsa olsa.’
‘İbn-i Haldun ne kadar haklıymış diye düşündüm, coğrafya kaderdir derken ne kadar haklıymış.’
‘Belki de bir hikayeye vurulmuştum ben; evet, evet bir hikayeye vurulmuştum; hiç insan bir hikayeye vurulur mu?’
Not: Siz de misafir yazar olarak burada yer almak isterseniz nabrutvebiz@gmail.com adresinden bana ulaşabilirsiniz.
6 Yorumlar
Livaneli'nin tum kitaplarini seviyorum ama iclerinde beni en etkileyenlerden birisiydi bu kitap. Sanirim olsem unutamam, "ben insandim !"
YanıtlaSilAh bir ben okumadım demek ki :)
SilAblacım mektup gelmiyor mu??
YanıtlaSilGelmedi mi daha?
Silİçimi parçaladı gerçekten. Zaten dünyayı anladığımdan bu yana huzursuzluğun ne demek olduğunu bilirim de ama kitap bana gerçekten huzurun sadece bir kaç küçük anı olduğunu bir daha anlattı.
YanıtlaSil"Beni alıp tekrar karnına soksan bile koruyamazsm artık anne!"Cümlesiyle başlayan bir kitap nasıl okunmaz ki?
Hele birde Harese nedir bilirmisin ?
O kadar çok etkilenmiştim Zülfü Livaneli sayfasında kendisine teşekkür mesajı yollamıştım. Ve bu bir fırsattı benimçin çünki ilk defa kitabını okuyup sevdiğim bir yazar yaşıyordu ve ben ona teşşekkürümü sunmak imkanı kazanmıştım.
Bu arada blogunu yeni yeni keşf ediyorum fazla yorum gele bilir. Teşekkür ederim 😊
Çok mutlu oldum. Severek okuyorum yorumlarını :*
Sil