Çocuklarımızın etrafında dönen hayatlarımız var.
Doğmamış çocuklarımıza uygun, onlara yaraşır eşler arıyor, onların başını öne eğdirmemek adına güzel meslekler seçiyor, yine onlara daha güzel bir hayat sunabilmek için güzel bir iş hayali kuruyoruz.
Çoğumuz onlar uğruna kariyerinden vazgeçiyor.
Ya da onlar için çalıştığımız işimize gidip, onları bakıcı eline bırakıyor, sonra da duyduğumuz vicdan azabını bastırmak adına bir dediklerini ikiletmiyoruz.
Günde 5 öğün arayan anneler,
5 öğün ne yedin diye peşine düşenler,
abartıp lise çağındaki çocuklarının terli sırtlarına havlu koyanlar,
orta okul hatta lisedeki çocuklarını araba ile getirip götüren anneler...
.jpg)
Bu annelerden biri de benim annem olduğu için, objektif olarak size şunu söyleyebilirim ki,
hazır yemeye alışmış, zora gelemeyen, mücadele nedir bilmeyen, düşeceği zaman daha düşmeden arkasından minder yetiştirileceğini bilen, ne isterse yaptırmaya alışkın çocuklar yetişiyor.
Halbuki siz anneler, bunların hepsini çocuğunuzun iyiliği için yapmıştınız değil mi?
Tüm bunları anlattım ama şunu da açık yüreklilikle itiraf ediyorum;
doğmamış çocuklarıma şimdiden köleyim. Bunu hissediyorum.
Çünkü ne gördüysem onu yapacağım, aksi davranmamı beklemek zor olur.
.jpg&description=Doğmamış Çocukların Kölesi){kind=link}
20 Yorumlar
Benim annem de saçını süpürge eden bir anne oldu her zaman. Böyle bir annem olduğu için minnettarım ama insan ilk yalnız kaldığında evden ilk ayrılığında sudan çıkmış balığa dönüyor :( dediğin gibi benim de bir gün çocuğum olursa annem gibi olacağım gibi geliyor öyle gördük çünkü..
YanıtlaSiltam da demek istediğimi anladığın için teşekkür ederim :)
Silbir anne olarak diyebilirim ki; evlenmeden önce doğmamış çocuğumu hiç düşünmedim.. gördüğüm çocuklara of ne yaramaz şaplatacaksın suratına susacak aaa bu ne derdim.. çok çok büyük konuşmuşum benim 29 aylık cadılar cadısı kızım o laf attığım çocuklardan daha yaramaz ve ben '' şaplatacaksın suratına'' lafımı yaladım.. kıyamıyor ki insan yavrusuna :)
YanıtlaSileş konusuna gelince.. bekarken kucağına hiç çocuk almayan erkekler hakkaten de mükemmel baba olabiliyorlar.
ben de annemin bana yaptıklarını yapıyor muyum o tartışılır.. annem beni evde beklerdi ben kızımı babaannesine bırakıyorum.. yukarıda belirttiğin gibi vicdan azabı çekmemek için bir dediğini iki etmeme durumu bende yok.. eğer bir dediğini iki ettirmezsem çocuğum çok doyumsuz olup kıymet bilmeyecek.
amma da konuştum bee.. sustum :D :D
işte ba k düşün sen evlenmeden düşünmediğin halde böylesin.
Silben şimdiden düşünüyorum ne halde olacağım kimbilir :D
Köle olmak, bu dediklerini yapmak da çocuğun gelişimi için kötü, ama etrafımda birkaç arkadaşım var ki, hiç hayır demeyen, her yaptığını kabul eden, işte asıl onlar çocuklarının kölesi. Ve o çocuklardan önür boyu çekecekleri de acı bir gerçek. Sınırlarını bilmeyen, hadsiz evlatlar yetiştirmek yolunda ilerliyoruz bunu yaptığımızda. Güzel bi konuya değinmişsin. Eline sağlık... :)
YanıtlaSildediğin gibi, bu tür evlatlar maalesef ki ailesinin kıymetiini de bilmiyor.
SilAnnelik başka bir şey oluyor. Başka bir bakış açısına, bir başka hissetme potansiyeline sahip oluveriyorsun.
YanıtlaSilO yüzden büyük konuşmamak lazım.
Allah hayırlı evlatlar nasip eylesin cümlemize.
Amin..
haklısın...
Silamin
tekrardan ana erkil bir toplum olma dileğiyle. ^_^
YanıtlaSilyok ben ata erkil toplumu seviyorum. anti feminist bir duruşum var :DD
SilAnne olunca anlarsın diye bir klişe ile başlamak istiyorum. Ama ben çalışmıyorum ve bu dediklerini yapıyorum. Bakıcıya bırakmak hariç tabi. İnan anneler ister ev hanımı olsun ister çalışsın evladının hafif bir üzgün suratını düzeltmek için canını vermeye hazırdır. Başka dine mensup insanlar gibi her şeye cool yaklaşamamamızın nedeni yarın Huzur-u Mahşerde Ya Rabbi ben görevimi yapmak için elimden geldiğince gayret ettim demek içindir.
YanıtlaSilUmarım iyi ifade etmişimdir kendimi. Umarım yanlış anlaşılmam.
kesinlikle katılıyorum anne olunca anlayacağım :D
SilAslında hata olduğunu düşünüyorsun. Farkında sın yani. Yapmazsın bence. Bende hersey önüne gümüş Tepside sunulmuş biri olarak ben yapmamaya kendimi dizginlemeye çalışıyorum.
YanıtlaSilevet farkındayım ama birini sevmek heleki çocuğunu sevmenin nasıl bir virüs olduğunu da biliyorum :))
SilNe kadar düşünsen de yaşamadan bilemiyor insan. Ben hiç düşünmedim nasıl olur diye, şimdi çocuğum var hala düşünmüyorum ilerde nasıl olur diye. Sen istediğin kadar şöyle yaparım, böyle söylerim de, bir bakıyorsun karşına geldiğinde tam tersini yapabiliyorsun. Benim anne babam beni serbest yetiştirmişler, onu görüyorum şimdi. Yani ben olsam izin verir miyim dediğim birçok şeye izin vermişler. Tabii burada karşılıklı güven meselesi söz konusu. Her zaman kararı bana bıraktılar ki bu aslında çocuk için daha zor. Yani bir şeye karar veriyorsan sonucunu da sen çekeceksin. Gerçi bu durumdan şikayetçi olmadım hiç, çünkü bir örnekle anlatacak olursam: Bir şeyler öğreneceğim, benim için faydalı olacak bir yolda giderken arada sırada düşeceğim diye o yolda gitmemi engellemediler. Ben istediğim sürece beni desteklediler. Ama vazgeçtiğimde sorgulamadılar; düşersem, üzülürsem her ne kadar sonuçlarını büyük oranda ben çeksem de onların yanımda olduklarını biliyordum. Böylece kendine yeten, kendine güvenen bir insan haline geldiğim; öyle ki dünyanın neresine gidersem gideyim tek başıma hayatta kalabileceğime inanıyorum. (Bir kez daha Allah razı olsun ikisinden de.) Böyle işte Nabrut, ben nasıl olurum bilmiyorum ama her zaman diyorum, keşke onların onda biri kadar iyi olabilsem bana yeter. Karışık geldiyse ana fikir: Bence çocuk yetiştirmede ana ilke denge olmalı. Ne çok serbest ne çok katı; ne çok ilgisiz ne çok müdahaleci gibi. Ben bunu ne kadar uygulayabileceğim bakalım :)
YanıtlaSilevet sonuç olarak senin hayatından da yola çıkarak anne olmadan asla anlayamayacağım :D
Silbukadar itibar edilen cocuklarin manevi hayatlari neredeyse sifir sevgili nabrut...cevremdeki yeni nesil annelerin tek derdi o cocuklarin dunyasi...cok aci cok..
YanıtlaSilhic sorumluluk almamis oglan cocuklari...
babasina bir bardak su getirmemis,bir fincan cay doldurmamis kizlar....
bunlar yarin nasil ana baba olcaklar?
aahh ki ne ahhhhhh...zaman,ahirzaman...ana babalar cocuklardan razi degil,cocuklar ana babalardan razi degil.allah ta bundan razi degil......
hanimefendi asel
işte yazımın ana düşüncesi buraya varıyor.
Silo kadar güzel izah etmişsin ki ellerine sağlık
Bu yazını seviyorum Nabrut, bugün bu saat üçüncü kez okudum. Bence artık yorum yazmalıyım :)
YanıtlaSilBenim annem her şeyin dozajını iyi ayarlayan pratik bir kadın. Hatta o kadar fazla ayakları yere basan çocuklar olduk ki biz, evimiz 3 çocuk 2 ebeveynden ziyada beş bireyin olduğu bir aile oldu hep. İyi ki de öyle oldu. Öylesine her şeye yetebilen ve kendini bilen çocuklar olduk ki yine dünyaya gelsem yine beni bu denli donanımlı yetiştiren annemin / babamın çocuğu olmak isterim. Benim ki de laf hangi evlat ailesini değiştirir ki :) Aileler iyi ki varlar...
Canımsın
SilUmarım biz de ailemiz kadar bilinçli oluruz.