Kendinizi nazik biri sanırken aslında kaba ve ilgisiz misiniz?

Bazen çok hassas insanlar istemeden kabalaşabiliyorlar.
Çok fazla empati yaparak çok ince düşünüyorlar. Hassaslar, kibarlar. Aman rahatsız etmeyim, aman kırmayım, aman yük olmayım, aman aman aman diyerek yaşıyorlar. Her zaman karşısındaki insanları kendilerinden çok düşünüyorlar. Bu onların öz saygısını yitirmelerine kadar varan bir süreci doğuruyor. 

Başkasını üzmek istememek büyük bir erdem, şüphesiz ki. Ama bu başkasını rahatsız etmek, üzmek istememe adına yapılan eylemler bütünü, insanın asosyal, kaba hatta ve hatta ilgisiz biri gibi gözükmesine yol açabiliyor.

Mesela ufak bir misal vereyim; bu hassas ve ince düşünceli insanlar tanıdığı birisinin odasının önünden merhaba demeden geçiveriyorlar. Düşünüyorlar ki; şimdi içeri girip de rahatsız etmeyim, işini bölmeyim. Bu tip davranışlar ise onların asosyal gibi algılanmalarına çanak tutuyor.

Örnekleri çoğaltacağım ki hem daha iyi anlaşılayım hem de acaba bu aşırı hassas ve ince düşünceli insanlardan biri de siz olabilir misiniz ve farkında olmadan kaba ve asosyal olarak mı algılanıyorsunuz tespit edelim.

Telaşı olan bir arkadaşınızı şimdi bir de ben meşgul etmeyim diye aramaktan imtina mı ediyorsunuz, (ilgisiz, kaba)
Hasta olan birini şimdi arasam, ya uyuyorsa rahatsız etmeyim diye aramıyor iyileşmesini mi bekliyorsunuz, (ilgisiz, kaba)
Arkadaşlarınızla konuşurken bir mevzu hakkında belki de anlatmak istemiyordur diye sorular sormuyor anlattığı kadarı ile mi yetiniyorsunuz, (ilgisiz)
Uzakta olan her zaman görüşemediğiniz bir arkadaşınızın semtine gittiniz ama müsait değildir belki diye haber vermediniz, ona uğramadan döndünüz, (asosyal)
Yanında nişanlısı olan bir arkadaşınızı yolda gördünüz ama keyifleri bozulmasın, rahatsız etmeyim, utandırmayım diye görmezlikten geldiniz (kaba, asosyal, utangaç)

Ve daha nice örnek verebileceğim bu durumlarda sizin niyetiniz ile karşı tarafın algıladığı çelişebiliyor. 
O yüzden bendeniz diyorum ki;
Aşırı hassasiyet ve ince düşünce hem insanın bizzat kendisine zarar verirken, aynı zamanda karşıdaki insanlarda da yanlış algılar husule getiriyor.
Biraz daha rahat, karşıdakinin ne hale düşeceğinden evvel kendisinin durumu ile ilgilenen insanlar olmakta büyük fayda var. Siz ne düşünüyorsunuz? Yanılıyor muyum?

Not: Nokta atışı tespitlerimin sebebi eskiden benimde böyle biri olmamdan kaynaklanıyor. Ama sonradan durumun farkına varınca kendimi düzelttim. Bu noktada farkındalık çok önemli.

Edit: Peki nasıl düzelebilirim diye soran bir arkadaşımıza verdiğim yanıt:

O kapının önünden asla transit geçmedim. gerçekten zaman zaman kolayıma geldiği için böyle yaptığıma incelik adı altına sığındığıma karar verdim. bu huyumun üzerine gittim. Rahatsız etsem bile rahatsız ettiğim için özür dilerim ama uğramadan da geçmek istemedim dedim mesela asıl böyle diyerek daha güzel bir incelik sergilediğime hükmettim. Arkadaşlarıma olayın ayrıntılarını sormaya başladım ama anlatmak istemiyorsan boş ver senin özelin dedim isteyen anlattı zaten istemeyen anlayışımdan dolayı teşekkür etti gibi. Kendini ifade etmek kendi içinde düşünüp başkası bunun farkında bile değilken kendi kendine incelik yapmaya çalışmanın saçmalığını anladığın an sende bundan döneceksin.