Veda...

Tüm bunların nihayetinde, her şeye uzaktan bakınca Müslümanlardan neden bu kadar çok korktuklarını, neden Müslümanların arasına fitne sokup ayırmak istediklerini, birlik olmamamız için böyle büyük çabalar sarf ettiklerini anlıyorum.

Bunu anlamak için Kâbe’deki o insan selinin arasında karışmak, bu kalabalığın Allah ve Resulü için yapamayacağı hiçbir şey olmayacağının farkına varmak ve o mekânda beyazı, siyahı, köylüsü, kentlisi, bin bir ırktan bunca insanın birbirine olan hoşgörü ve sevgisini görmek yetiyor.

Eğer bizi bölmek ve parçalamak için bunca çaba sarf etmeseler Müslümanların önünde hiçbir şey duramaz.

Bu düşünceler içinde onca günün nasıl geçtiğini anlamadan, hangi günde olduğumuzun farkına bile varmadan, bu süre zarfında dünyada bizim haricinde olup bitenden haberdar olmadan sudan çıkacak balıklar olarak vedalaşma vaktimiz geliyor.

Otobüste veda içerikli ilahiler okunuyor ama gerçekten ayrıldığımızın henüz farkında değilim. Sanki yine otobüsle şehir içindeki ziyaretgâhlara gidiyoruz, geri dönecekmişiz gibi hissediyorum. Havaalanına geliyoruz, uçaktan iniyoruz, gece eve dönüp uyuyoruz ama ben hala gerçeği anlayamıyor ya da anlamak istemiyorum. 

Sabah olup da valizleri boşaltırken dank!

Kendime geliyorum. Gerçek dünyaya gelmişiz. Ayaklarımız yere basmış. Her şey, her yaptığımız saçma geliyor. 



Valizimin başında yere çömelip sesli sesli ağlıyorum;


Anne biz neden geldik, neden döndük, diyorum.

Sorduğum sorunun saçmalığının farkındayım, elbette orada kalacak değildik ama neden döndüğümüzü, burada ne işimiz olduğunu kabullenemiyorum. Sanki ben orada doğmuş, büyümüşüm de buralar yabancıymış, vatanımdan ayrılmışım gibi büyük bir acı hissediyorum. Uzun bir süre (bir hafta) ara ara neden geldik diye ağlayıp duruyorum.

Etrafıma bakınıyorum, yaşamak için kayda değer bir amaç bulamıyorum. Tüm amaçlarımı arkada bırakıp gelmişim gibi. Yaşama amacımı bulup kaybetmişim gibi… 

O güzel mekândan sonra gerçek hayata adapte olmam, o rüyadan çıkmam epey zor oluyor. Sonrasında acın günden güne azalıyor ve bu acının azalması insanı daha da acıtıyor. Sevdiğin biri ölmüş, ama artık onu daha az özlüyormuşsun, daha az aklına geliyormuş gibi bir suçluluk duygusu hissediyorsun.

Şimdilerde; ben gerçekten oralara gittim mi, o manevi hazzı yaşadım mı, yaşadıklarım gerçek miydi demeye bile başladım.

Ve biliyorum ki zamanla daha az hatırlar, daha az özler olacağım. Normal hayata dönüp gerçek hayat karmaşasına dalacağım. 

İşte böyle olacağını bilmek bile şu an gözlerimin dolmasına yetiyor.


1.Kısmı şuradan okuyabilirsiniz.

2.Kısmı şuradan okuyabilirsiniz.
3.Kısmı şuradan okuyabilirsiniz.
4.Kısmı şuradan okuyabilirsiniz.
5.Kısmı şuradan okuyabilirsiniz.
6.Kısmı şuradan okuyabilirsiniz.
7.Kısmı şuradan okuyabilirsiniz.
8.Kısmı şuradan okuyabilirsiniz.

Yorum Gönder

12 Yorumlar

  1. Selamun aleykum malesef ben de böyle olacağını bildiğim için hemen ne hissettiklerini yazmani istemiştim Allah razı olsun eski hatiralarini canlandirdin birde boyle oluyor ışte birileri oraları anlatırken hissettiğini şeyler tekrar canlanıyor ve kendini ağlarken buluyorsun şu anda benim olduğum gibi...Hayırlı bayram lar

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Giden oraları gören birileri ile konuşmak çok iyi geliyor. ama işte dediğim gibi azalmasını istemediğin o acı zamanla kayboluyor.

      Sil
  2. Güzel enerjini yazıların üzerinden hayatın stres ve karmaşası içinde kaybolmuş bizlere yansıtan bloggerımız
    Hacdan dönen babamın kulaklarında hep o gönle dokunan ilahiler çalmaya devam ediyor zamanla daha az ozleyeceginden ziyade zamanla yaşadığın dünyanın her karışında oradaymışsın gibi hissetiği günlerin geleceğine inancın tam olsun

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Canım benim.
      Bu ne kadar güzel bir dua.
      Misliyle darısı sana ve amin diyorum

      Sil
  3. Tüm yazı dizini okudum. Okurken de gözlerim dolu dolu oldu hep. Çok güzel anlatmışsın. Kabe'ye giden çok kişi var etrafımda yok değil ama sen başka anlatmışsın. Mesala benim de duam hazır (allah nasip ederde gidersem bir gün diye) ama ne zaman görsem ve hayal etsem önünde olduğumu bir şey diyemecek gibi oluyorum. Hayal ederken kendimi halim buysa gerçeği ne olur bilemiyorum. Büyük ihtimal öylece kalakalırım uzun bir süre.Çok duygulandım yazılarını okurken. Gitmeyi çok istiyorum. Çağrılmayı bekliyorum. İnşallah kısa sürede çağrılırım da gitmek nasip olur. Bence de dünyada tüm ruhlar oraya ait. Kimi farkında kimi değil ama hepimiz oraya aitiz. Allah kabul etsin.Dua et bize de Allah nasip etsin.

    Rukiye...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Senin yazdıkların da beni çok duygulandırdı. Eğer böyle bir his geçirebildiysem ne mutlu bana. Lakin o kdar güzel şeyler yazmışsın ki diyecek söz bulamıyorum Allah tez vakitte çağırsın seni de :*

      Sil
    2. Amin inşallah. Sana tekrar gitmeyi nasip etsin inşallah.

      Sil
  4. Umre yazılarınızın hepsini sırasıyla gözlerim dolu dolu okudum ve ne kadar begendiğimi anlatamam.Gerçek hislerinizi ve tecrübelerinizi burada paylastığınız için teşekkür ediyorum size gerçekten.İsteyen herkese nasip olsun inşallah:)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Ne desem az gelecek o yüzden canı yürekten diyorum ki Allah en kısa zamanda bu okuduklarını size de yaşatsın.
      sevgiler

      Sil
  5. Cnm nabrut,oyle guzel yazdın oyle güzel tekrar tekrar yasattınki bize oraları bu son yazınla yürek yandı dil lal oldu .Mevlam en kısa zamanda tekrar nasip etsin aynı seyı yazıyorum hep ama baska turlu kendımı avutamıyorum birgun inşallah tekrar kavusuruz dıye😔 Bazen düşünüyorum bır kız kardeşim olsa duşunceleri bana bu kadar uyarmıydı dıye şaşkınım bazen acaba sen gerçekten varmısın yoksa sadece sanal bır karaktermısın 😬😄

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. sanırım sanal bir karakterim :) Bazen benden ben olmaktan çıkıp nabrut oluyorum :)

      Sil
  6. Gözlerim doldu.. Şu an hayatın kesmekeşinde kaybolunan bir dönemdeyim, kalbim de huzursuz. Bunu okurken sanki ruhumda kopan fırtınaları biri bana anlatıyor gibi hissettim. Durumlar bambaşka olmasına rağmen, işin özü Allah'la(cc) aramızdaki bağ olunca demek ki konu bile farketmiyor. Yalnızca tadını aldığımız ve unutulan hislerimiz bile aynı boşluğa düşürüyor..

    Aslen önemli olan şeylerden kopmadığımız, doya doya şükredebildiğimiz, huzurlu ve hayırlı ömürler nasip etsin Allah hepimize inşallah.

    YanıtlaSil