Çocuklarıma Kim Bakacak?

Evli, çocuklu ve çalışan bayanların çok büyük bir derdi var.
"Çocuğuma kim bakacak?"

Bu soruna çoğunluğun bulduğu çözüm anneanne ya da babaanne olmakla beraber büyük bir çoğunlukta çeşitli nedenlerden dolayı çözümsüzlük içinde.

Çocuğunu emanet edebileceği iyi bir bakıcı bulanlar kendini çok şanslı hissetmekle beraber çocuğuna hiç kimsenin kendisi ya da annesi kadar iyi bakamayacağının da farkındalar.

Bende çalışan bir annenin kızı olarak, bunu bizzat yaşadığım için çocukluktan beri bu konuda endişelerim oldu. Çocukken okuyacağım ama çalışmayacağım, çocuklarıma ben kendim bizzat bakacağım gibi düşünceler içindeyken, büyüdükçe, çalışma isteğim olmamış çocuklarıma verdiğim değerin önüne geçti. Belki de kendimi daha çok sevdiğimin, ileride de kendimi daha çok sevmem gerektiğinin farkına vardım. Kendini seven bir kadının çocuklarına daha faydalı olacağını aynı zamanda çalışan kadınların çocuklarının özgüven sahibi, daha yırtıcı ve başarılı olduklarını gözlemledim.

Tamam, şu an kısmen çalışıyorum, ileride de tam zamanlı çalışacağım, çalışacağım ama benim olası çocuklarıma kim bakacak? Bunun üzerine şimdiden düşünüp ahlanıp vahlanmıyorum ama tabiri caizse yerini yapayım diye arada anneme takılıyordum;
-Benimkilere nasılsa sen bakacaksın.



Ya da bana kızıp çocukların olursa anlarsın temalı bir nutuk çekmeye başladığında sen bakacaksın bak boşuna beddua etme, seni bulur diyordum.

Ben senin evinin her işini gördürürüm sen yeter ki benim bebelere bak diye sırnaşıyordum. Şimdiye kadar da tamam diyordu ama sanırım artık biraz yaşlandı, baktı evlenmeye niyetim de yok, ben evlenip çocuğum oluncaya kadar da iyice güçten düşecek ve söylem değiştirdi: 
Bana ne, ben bakmam, diyor. 30 yıl sana baktım yeter, diyor. 
Aslında daha 30 olmasına çok var ama işte anneleri bilirsiniz saat 11 iken 12 olmuş hadi yat derler, yuvarlamayı severler. :)

O zaman bende evlenmem canıma minnet torunun yerine bana bakmaya devam edersin, diyorum. 

Babaanne cici, anneanneniz kaka diye torunlarının beynini yıkarım, diyorum ama yine de fikrini değiştiremiyorum.

Belki ciddi söylüyor, belki benimle uğraşmak için böyle diyor bilemiyorum ama kendimi riske atmamak adına destansı kriterlerim arasına şunu da ekliyorum:
Evleneceğim kişinin annesi atletik yapıda, güçlü kuvvetli, genç, diri ve torunlarına bakmaya dünden razı olan biri olmalı.

Not: Konu ile fotoğrafın ne alakası var derseniz; bu konuşmalarımızı kıs kıs gülerek dinleyen babama çok fazla gülmemesini annem bakmazsa kendisinin bakmak zorunda kalabileceğini söylüyorum da.

Nabroşka Saybrıstan Bildirdi. 

Yorum Gönder

14 Yorumlar

  1. Çocuğunu neredeyse Annesi - Babası büyütmüş biri olarak hep şükrediyorum oldukları için...
    Gerçekten insan annesine gözü kapalı emanet edebiliyor çocuğunu...
    Ve emin ol ısrar etmene gerek kalmadan bakacaklardır sağlıkları yerinde ise :))

    YanıtlaSil
  2. kayınvalideler kendi kendilerine görev ediniyorlar nabrutcum bu işi hatta evleneceğiniz zaman kendine yakın ev aratıyorlar sonra şu anki kilona yorum yaparken ilerde göreceğim ben seni diyorlar , içtiğin yeşil çayların bile hesabını tutup şimdiden uyarıyorlar ; hamile kaldığında içmeyeceksin biliyorsun dimi diye ..... Yani kurulmuş planı yapmış oluyorlar sen düşünme hiç :))) Ben çocuk yapmayı başımdaki yüzünden epey istemiyorum ya da belki oyalanır ilgi alanı değişir çocuğa yoğunlaşır diye peş peşe yapıp başına vericem :))))) kendi anneme de hiç kıyamıyorum bu yaştan sonra gel sen sev diyorum sana mı güvenip yapıyorum bakarız başımızın çaresine falan nasılsa kaşınan, gönüllü var ; baksın :))) ay çok dertliyim.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. kıyamam :D yalnız aramızda kalsın ama kaynanan çok cadı :D yengem hamile iken kola çok içmesen mi falan diyen annemi yengem dövecekti nerdeyse :D senin kaynanan gibi daha nişnalı iken böyle şeyler dese evine almazdı heralde :D
      aslında hklısın anneme yazık zaten yorulmasın kaşınan biri bulayım bende :D

      Sil
  3. öncelikle belirtmek isterim ki annen sana 27 yıldır değil 27 yıl 9 aydır bakıyor sevgili nabrut.hamilelik dönemini atlamıyalım .çünkü hamilelik başladığı andan itibaren anne adaylarının minik müstakbel yavrularına karşı koruyuculuk ve kollayıcılık görevi başlamış oluyor.diğer konuya gelince anneler her ne kadar ben yapamam ve ben bakamam deselerde hepsi hikaye torun olunca birden fikirleri değişiyor ve gençleşiveriyorlar.örneğin benim annem 78 yaşında torunlara günü birlik yada birkaç gün bakması gerektiğinde(ki kızlardan biri 13 biride 8 yaşında) ağrılarının ve halsizliğinin %90 oranında azaldığını görüyorum.ayrıca dahada bir neşeli ve keyifli oluveriyor.yani diyeceğim şu ki yeme bu numaraları:))))

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. abla içimi rahatlattın inan annem çok dediği dediktir ama artık ağlarım falan mecbur kalır :D

      Sil
  4. :))))
    ben işi bıraktım ama bırakmasaydım da kayınvalidem bakardı. Maaşallah benden dinç kadın. :D
    hatta söyler, alıp gideceğim diye. pek meraklı.

    YanıtlaSil
  5. Gerçekten zor bu konu. Şimdiden nabız yoklaman iyi olmuş :D

    YanıtlaSil
  6. Ben de eskiden "okuyorum ama ben ev hanımı olacağım aslında" derdim. Zamanla anladım o şekilde gelişmediğini. Şuan da çalışıyorum ve evlenince belki çalışmam diyorum. Biliyorum ki, ileri de bu bakış açım da değişecek. Şimdi sadece hayırlısı olsun demekten başka çarem yok galiba :)

    YanıtlaSil
  7. Allah iyiligini versin:) su an beynimi kurcalayan bir konu oldugu icin de cok hosuma gitti ifadelerin:)

    YanıtlaSil