Telefon Fobisi

Telefonda konuşma fobim var.
Daha doğru ifade etmem gerekirse telefonu açma fobim var.
O telefon çalar, ben ona bakarım, o bana bakar. Bazen ya da tamam itiraf ediyorum:
yüzdeye vurduğumda; telefonumun sesi %90 kapalı olur.

Konuşacak bir şey bulamamaktan çekinmek ve benzeri durumlarım yok, açtım mı uzun zamanlı sohbet edebiliyorum aslında. Benim en büyük sorunum telefonda harcadığım vakti boşa geçen zaman olarak görmem. 

Bundan bir kaç yıl öncesine kadar bu halimden utanıyor, bunu bir ruh hastalığı olarak değerlendiriyor, telefonlarını açmadığım insanlara karşı bin bir bahane buluyordum.



Sonra benim gibi bir çok insanın olduğunu hatta ve hatta bunun sosyal anksiyete bozukluğu ile ilişkili fobik bir hastalık olduğunu öğrendim.
Amaaaan ben gibi hasta ruhlu bir çok insan varmış deyip bununla yaşamayı öğrendim. Çözmek yoluna rücu etmedim açıkçası.

Sanıyorum ki, bu telefon fobyanın oluşum sebepleri herkeste farklıdır.
Benim bu halime sebep olduğunu düşündüğüm olaylar arasında arasında;
-aradığımda 3-4 saat konuşup susmak bilmeyen, benimse nezaketen bi' kapatın artık diyemediğim canım arkadaşlarım,
-bir defasında telefonda çok kötü bir haber almam,
-başka bir defasında telefonda, yaşadıkça asla unutamayacağım ve hazmedemediğim sözler işitmem, 
-şimdi burada anlatamayacağım başka bir olay,
olabilir.



Belki hiç biri de değildir. Çünkü bir insanın mimiklerini görmeden konuşmaktan hoşlanmıyorum.
Belki bu da bahanem...

Hepsinin ötesinde konuşmayı çok sevmeyi, saatlerce onu bunu arayıp telefonda konuşmayı, bi' duyduğumu on ildeki arkadaşlarıma anında yayıp rahatlamayı bende isterdim.
Ama kesseniz dere gibi sır akar benden.


Yorum Gönder

34 Yorumlar

  1. Aaa beeen :D Bende şöyle birşey de var. Mesela ihtiyacım olduğunda tanımadığım birisini arayacak olsam hastane randevusu gibi ttnet arıza zımbırtısı gibi konuşamadığımdan aramıyorum :/ Ve ben de ne konuşucam endişesi de oluyor ki dediğin gibi asında konuşmaya başladığımda devamı geliyor ama ben sevmiyorum konuşmayı :/ Mesajlaşmak da öyle :/

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. off! hastane randevusu alamadığımdan babam da bu halime kızdığından 2 aydır dahiliyeye kontrole gidemiyorum :DD

      Sil
  2. Telefon özürlü bir birey olduğumdan genelde telefon konuşmalarımın özeti şöyle ''EEE DAHA DAHA NASILSIN ?'' :D

    YanıtlaSil
  3. Benim de telefonla konuşmakla ilgili sıkıntım var doğrusu. Evde telefon çaldı mı açan konuşan ben olmayayım diye kaçacak delik arardım eskiden. Şimdi biraz duruldu o hallerim ama hala telefon ile konuşmak beni huzursuz eder. Sanki kitlenip kalacağım hiç bir şey söyleyemeyeceğim gibi hissederim. Oh anlatıp rahatladım 😊

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. telefon çalınca anne diye bağırıp telsizi taşıyan bir çocuk daha :)

      Sil
  4. :)
    Ben yine bu konuyu nişanlımla bna bağlayabilir miyim.. müsade var mı.. :D
    Bizde telefonda pek muhabbet etmeyiz. Netten konuşuyoruz. Telde tutuluyorum. Aklıma diyecek bişey gelmiyor. Sonra kendime acayip kızıyorum. O da bu durumdan haberdar ki pek telefon açmaz. :)
    Onu dışında telefonumu pek kullanmam zaten.

    YanıtlaSil
  5. :) konusmayi çok sewen biride olsam telefonla konusmak benide fazla zorluyo diyecek bisey bulamiyorum ,yanimdayken çenemin dustugu insanlarla ama mesaja gelnce gene ard arda yaza biliyorum:-P

    YanıtlaSil
  6. aaaaaaaaa bunun bir hastalık olduğunu bilmiyordum bak!!!!! bende de böyle bir sorun var şikayetim yok gerçi:) normalde çenesi düşük biri olduğum halde telefonda konuşmaktan nefret ediyorum sebebini hiç bilmiyorum sen sebeplerini yazmışsın acaba benimde böyle sebeplerim varmı ki? ama benim bu huyum kendimi bildim bileli var çocukken kendisini çok az tanıdığım akrabalarımla(hala ve amcalarım gibi) konuşmam için telefonu bana veren anne babama kinlenirdim mesela :( fakat en yakın arkadaşlarımla bile telefonda konuşmuyorum onlarda buna alıştı artık..... yurtta kaldığım dönemlerde aylarca annemden ayrı kalmama rağmen iki üç günde bir arayıp beş dakikada halini hatrını sorar kapatırdım aileleriyle saatlerce konuşan arkadaşlarım sen numuneliksin derlerdi.....konuşmayı bırak mesajdan da hazetmiyorum ilk zamanlar yarım sayfa mesaj gönderen arkadaşlarıma bilmukabele,ok,tmm gibi cevaplar yazdığımda sinir oluyorlardı sonra bunada alıştılar artık bana mesaj yazmıyorlar hehehe :)))) yalnız hep merak ediyorum hani nişanlılarıyla saatlerce telefonda konuşup mesajlaşanlar ne bulup da konuşuyor ve bende onlar gibi yaparmıyım.... galiba bu sorumun cevabını hiç bulamıycam:((((((((

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Çocukken telefon çalınca annne diye bağırıp telsizi annesine götüren yolda telefon kapanıp annesinden azar yiyen çocuk musun yoksa :D

      Sil
    2. çocukken mi??? ben hala telsizi alıp anneeeee diye koşuyorum birde telefonu yerinden kaldırınca direk açılıyor düşün artık karşı taraf ben anneme yetiştirene kadar alo alo alo diyip duruyor ....... annem bana nasıl sinir oluyor zzzz "konuşsan ölürmüsün ne diye bana koşturuyorsun" hahayt anlattıkca bunun bir hastalık olduğuna ikna oldum vesselam:))

      Sil
    3. kızmakta haklılar da işte :(

      Sil
  7. Ben de telefonu sevmiyorum sanırım.Telefonu sürekli elinde olanlara hayret ediyorum.Üniversite dönemimde bir arkadaşım telefonu kulağında uyuyordu.Sevgilisini dinliyormuş öyle.hatta sadece tuvalete gittiğinde bırakıyordu.cidden abartmıyorum :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. o tip insnaları hayrete şayan buluyorum çok ilginç çok :)

      Sil
  8. Ben de telefonu açamayanlardanım ama açtım mı da kapayamıyorum. Zaten misafirliğe gidince de kalkayım demeye utanan biriyim falan üf yani. Kendime sinir oluyorum bazen.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Bazen çekilmez oluyoruz değil mi? kendimizi çekemez :(

      Sil
  9. Bu gercekten fobimiymiş ogrenmiş oldum. Luzumsuz telefon muhabbetlerını sevmem ama bu mesaj olayı hayatımıza gırınce bıraz kacak guresir oldu insanlar yuzune soyleyeyemedigini mesajda coookta guzel yazabılıyor:/tamam mesaj atmanıza birşey demiyoruz ama grupca bana gelmek istiyorlar ve bunu bana mesajla bildiren arkadasımı arayıp bizahmet telefonda soylemesını ıstemem ayıpmı oldu acaba:(

    YanıtlaSil
  10. Seninle ne kadar ortak yönümüz var daha öncede ben yazsam bu kadar olur demiştim. sağol sen yaz ben okumadayım:) :) güzel insan Allah'a emanet ol..

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. çok mutlu oldum teşekkür ederim. bende tek olmadığımı öğrenince rahatlıyorum.
      yorumların sonuna rumuz koyarsan seni daha kolay hatırlarım ve çok mutlu olurum :)

      Sil
  11. ben canım sıkılınca birilerini ararım sonra konuşmaktan sıkılınca da hadi kapat artık sonra görüşürüz derim :DDDDD

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. evet biliyom bana da diyosun ya :DD

      Sil
    2. sana da mı yaptım ? olsun beni böyle seviyorsunuz sonuçta sıkıntı yok değil mi ? :)

      Sil
  12. Telefondan dahi enerjini somurmeyi basaran tiplerden de olabilir bu cekince nabrut?

    YanıtlaSil
  13. Ya sen ne güzelsin ya! Yalnız olmadığımı bilmek. Ay çok mutlu oldum. Çok mutlu oldum. Çok mutlu oldum. Ay yeter. :D

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. canımsın :*
      hastayız belki ama tek hasta biz değiliz :D

      Sil
  14. Bende de öyle bi şey var ya. Normal hayatta görsem susmayacagım insanlarla bile telefonda konuşamam. telefonda en çok konuşabildiğim insan annemdir ki onunpa da 5 dakikayı geçmez. Telefonda bi laflarımı toparlayamam hiç konuşamam istemsiz bi şekilde dış dünyaya dalıp telefonda konuştuğum kişiyi tam dinleyemem. O yüzdan benim telefonda konuşamadığımı bilmeyen insanlarla nezaketen konuşmaya çalışırım sonra 'hıı senin işin var sanırım' gibi tripler duyarım ya da hasta mısın uykun mu var gibisinden sorular. Sevmemek değil de bi tür sorun gibi. Eskiden çalan telefonlarımı anneme verir selam söyle der kaçardım ben de :D

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. evet hasta mısın uykun mu var ilk sorular :DD
      ama sonra alışıyor herkes :D

      Sil
  15. Eskiden herkesi arayayım konuşayım isterdim lakin şu 4-5 sene içinde bir şeyler oldu arayanlardan da olabilir ama telefonu hiç açasım gelmiyor kapatmak bilmiyorlar bir de başkasına soracak iken neden beni arıyor dediğim taifeyi zaten saymıyorum bile! hastalık ise evet belki de hastayım ama insanlar yüzünden:( benim de I Am Not Robot dizisindeki Kim Min Kyu gibi insanlara alerjim oluşmaya başlamış olabilir ;)sesimiz olduğun için eline klavyene sağlık nabrutcuğum:)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Marifetname'de insanlardan uzak yaşamanın huzur vereceği kalbi güzelleştireceği yazıyor :) Alerji olayına katılıyorum maalesef :( :)
      Aynı şeyler yaşayan birilerinin varlığından haberdar olmak bana da iyi geliyor ^^

      Sil